مطالعه و انتخاب حسگرهای غیر تماسی مناسب برای فاصله سنجی بین روتور و استاتور در یاتاقانهای مغناطیسی فعال برای استفاده در موتور عکس العملی ماهواره ها

در این مقاله انتخاب و بکارگیری سنسور غیر تماسی مناسب برای اندازه گیری فاصله بین شفت و استاتور در یاتاقان مغناطیسی فعال بمنظور استفاده در موتور عکس العملی ماهواره ها ، تحقیق شده است. در داخل موتور ماهواره ، خلاء کامل با گستره دمای کاری بیش از صد درجه بوده و فضایی دینامیکی و احاطه شده از امواج و میدانهای الکترومغناطیسی می باشد، در این شرایط بمنظور کنترل نیروهای الکترومغناطیسی القاگرهای تعبیه شده در بدنه استاتور و تامین صلبیت دینامیکی شفت شناور در فضا ، در همه بازه فرکانس کاری آن، اندازه گیری دقیق و لحظه ای فاصله بین روتور و استاتور بصورت آنالوگ و یا گسسته ضروری می باشد. اندازه گیری این فاصله با بکارگیری انواع سنسورهای غیر تماسی امکان پذیر بوده و استفاده از انواع ترانسدیوسرهای عمدتاً از نوع الکترومغناطیسی موضوع روز محققین می باشد. در این مقاله با توجه به پایداری و سرعت نفوذ خیلی بالای مغناطیس در حد سرعت نور، انواع سنسورهای غیر تماسی مربوط به الکترومغناطیس و مناسب برای شرایط فوق ، بررسی شده است که عبارتند از : سنسورهای خازنی، مقاومت مغناطیسی، ولتاژ اثر هال، و سنسورهای جریان گردابی و پس از شناخت مزایا و معایب و خصوصیات هر کدام، این نتیجه حاصل شده که استفاده از سنسورهای ادی کارنت بخاطر مطابقت در شرایط الکترو مغناطیس دینامیکی و داشتن پارامترهای بهینه ابزار دقیق نظیر عمر خیلی بالا، تکرارپذیری کوچک ، ریزنگری نامحدود و حساسیت بالا ، قابل اعتماد بوده و بهترین گزینه هستند . در مرتبه های پس از آن و البته برای سرعتهای دورانی پایین می توان به ترتیب از سنسورهای مقاومت مغناطیسی و سپس ولتاژ هال و سپس خازنی استفاده نمود .