تاریخ تحول دانش نور در تمدن اسلامی

نور شناسی و چگونگی دیدن، یکی از موضوعاتی است که همواره مورد توجه دانشمندان و فلاسفه بوده است. نخستین آرای مکتوب و منسجم در بارة نورشناسی متعلق به دانشمندان یونانی است که مهمترین آنها از طریق ترجمه به تمدن اسلامی راه یافت. آرای دانشمندان یونانی در زمینه نور شناسی و بینایی همواره در تقابل با یکدیگر بوده و اغلب به دلیل ماهیت فلسفی قابل رد یا پذیرش مطلق نبوده اند. در این مقاله ضمن توجه به مهمترین آرای دانشمندان یونانی در حوزة نورشناسی و نحوة انتقال آنها به تمدن اسلامی، به نظریات دانشمندانی همچون ابو اسحق کندی، ابن سهل و ابن سنان در این زمینه اشاره می شود. تمرکز اصلی مقاله بر تشریح برخی آرای ابن هیثم در حوزة نورشناسی است. مقاله بر این تاکید دارد که ابن هیثم موفق شد که مبتنی بر مشاهده و آزمایش و استدلال علمی و برهانی اساس دانش نور شناسی جدید را مستقر سازد.