بررسی عددی اثر شکل و ارتفاع سرریز جانبی در کانال ذوزنقه ای بر میدان انرژی آشفتگی در طول کانال جانبی

نفوذ آب در خاک، فرآیند اولیه ورود آب از سطح خاک به داخل ناحیه غیراشباع خاک در نظر گرفته می‌شود. نفوذ آب به خاک جزو مهم‌ترین فرایندهای طبیعی است، چرا که تغذیه آبخوان‌ها نتیجه این فرآیند می‌باشد. از سوی دیگر آگاهی از میزان تغذیه و یا توانایی زمین در نفوذ دادن آب می‌تواند در مدیریت منابع آب مفید باشد. بدین منظور پژوهش حاضر با هدف بررسی کارایی استوانه مضاعف در خاک‌های آبرفتی و ریزدانه استفاده شد و از میزان تبخیر و افت سطح آب در دریاچه بندهای آبخیزداری برای بررسی کارایی روش مذکور استفاده گردید. بدین‌ صورت‌که اندازه‌گیری میزان نوسانات سطحی آب این بندها در مدت آبگیری صورت گرفت، سپس با داده‌های تبخیر اصلاح شده و نفوذ از این روش محاسبه شد. پس از آن با استوانه مضاعف اندازه‌گیری نفوذ در هفت نقطه از هر بند به مدت 5/4 ساعت انجام و میانگین نفوذ در هر بند محاسبه شد. نتایج نشان داد سرعت نفوذ در آزمایش استوانه مضاعف در بندهای علویه، ندوشن و صدرآباد به ترتیب 47/0، 37/0 و 28/0 cm/hr، اما در محاسبه نفوذ از راه نوسانات سطح آب، سرعت نفوذ به ترتیب 0073/0 ، 007/0 و 0015/0 cm/hr می‌باشد. این بدین معنی‌است که نفوذپذیری از روش استوانه مضاعف حدود 100 برابر بیشتر از روش مذکور بوده، هم‌چنین مقایسه ذرات رسوبی نشان می‌دهد در خاک‌هایی که ریزدانه‌تر هستند اختلاف نفوذ در دو روش، بیشتر خواهد شد، که معنی‌داری از طریق روش‌های آماری مورد بررسی قرار گرفته‌است. بنابراین برای ارزیابی نفوذ در خاک‌های آبرفتی و ریزدانه، آزمایش استوانه‌ کارایی کافی را نداشته و لازم است در انتخاب روش‌های اندازه‌گیری نفوذپذیری در خاک‌های ریزدانه تجدید نظر شود.