ارتباط زنانگی با آب در آیین ها و باورهای ایرانیان

ارتباط آب و آناهیتا در بسیاری از موقعیت ها آشکار بوده و از آن بسیار گفته شده است. با این حال این عرصه همچنان جای پژوهش های بیشتری را دارد. زن به شکل کلی آن در آیین ها، اساطیر، افسانه ها و روایت ها و نیز زندگی روزمره با آب و امور مربوط به آن مرتبط است؛ چه ایزدبانو باشد، چه پری، چه شاهزاده و امام زاده و چه زنی عادی. پرسش آغازین، دلیل حضور زنان در آیین ها و مضامین مرتبط با آب بود. فهم ابعاد و چگونگی پیوند این عناصر و مفاهیم، هدف این تحقیق است. زیرا این مضمون از چنان پیچیدگی ای برخوردار است که نمی توان آن را در پیوند آب و آناهیتا محدود کرد. در این پژوهش برای رسیدن به هدف، به نمونه هایی از آیین ها، داستان ها و سفالینه ها با روشی توصیفی- تحلیلی پرداخته شده است. شیوه گردآوری اطلاعات در این نوشتار کتابخانه اای و مصاحبه بوده است. طبق نتایج به دست آمده، این رابطه به بسیار پیش تر از آناهیتا و به دوران پرستش ایزدبانوی بزرگ یا مادر باز می گردد و در برخی آیین ها این ربط هنوز قابل پیگیری است. زن به دلیل داشتن ویژگی هایی مشترک با او دارای ارتباط با نیروهای ماورایی و قدرت تاثیرگذاری بر آن ها دانسته می شده و در وقت لزوم نقشی جادویی ایفا می کرده است. در باورها و آیین های آب نیز این نقش وجود داشته و دارد.