بررسی تطبیقی استفاده نمادین از عنصر آب در اشعار بیدل دهلوی و استفان مالارمه، شاعر فرانسوی

مکتب سمبولیسم یا نمادگرایی، در قرن نوزدهم در فرانسه با آثار شارل بودلر آغاز شد. پیروان این مکتب شعر و موسیقی و تصویر را در هم آمیخته، از واقعیت عینی دور شده و با کمک احساس و تخیل، به واقعیت ذهنی می پردازند. استفان مالارمه از پیشگامان این مکتب در فرانسه است، در دیگر کشورها، شاعران دیگری نظیر بیدل دهلوی، شاعر پارسی گوی هندوستان، به استفاده از نمادها در شعر و ادبیات توجه ویژه ای اذعان داشتند. پژوهش حاضر در نظر دارد، استفاده از نماد ویژه آب و یا مشتقات آبی همچون دریا، موج، رودخانه، اشک و ... را در نزد این دو شاعر بررسی کند و تحلیلی روی وجوه مختلف استفاده از این نمادها در ادبیات غرب و شرق داشته باشد. چرا که بی شک عنصر آب از مهمترین عناصر در همه زمینه های زندگیست. این تحلیل با بهره مندی از منابع موضوعی و تطبیقی فارسی و فرانسوی، به روش کتابخانه ای، و همچنین استفاده از منابع موثق اینترنتی، انجام می شود. هدف بررسی تطبیقی المان نمادین آب، در اشعار بیدل دهلوی شاعر پارسی گوی و استفان مالارمه شاعر فرانسوی است.