جلوه ی آب در«گنجشک و جبرئیل»

سید حسن حسینی، در زمینه ی شعرآیینی شاعری صاحب سبک و جریان‌ساز است که خلاقیت او به آفرینش آثار متنوع و ارزشمندی انجامیده است. دراین مقاله که به روش تحلیل محتوا نوشته شده، با تحلیل بلاغی به تبیین جلوه ی آب در کتاب «گنجشک و جبرئیل» پرداخته شده است. در این اثر با بهره‌گیری از بیان هنری، غیرمستقیم و بسیار تصویری، حادثه ی عاشورا در قالب شعر سپید روایت شده است. اغلب شعرها ساختار روایی دارند و تلفیقی از حماسه، عشق و عرفانند. نمادها و اسطوره‌ها همه از پایداری و عشق و جاودانگی حکایت می‌کنند. «آب» نیز با معانی مختلف خود در این اشعار جلوه‌گری می‌کند؛ اعم از معنی حقیقی، نمادین و مجازی؛ در هر یک از این مفاهیم گاهی به جای واژه ی «آب» از واژه های دیگر استفاده شده است. در این اشعار مفهوم آب در بیانی راز آلود نشان داده شده است؛ به این صورت که شاعر با استفاده از واژگان مناسب و خلق شبکه ی واژگانی مرتبط با آن، طیف معنایی گسترده‌ای در ذهن مخاطب می‌آفریند که او را قادر می‌سازد تا علاوه بر درک بهتر مضامین والای شعر به حیرتی شاعرانه و التذاذ ادبی بی‌نظیری دست‌‌یابد.