مدیریت بحران آب در پرتو آموزه های حقوق مدنی و راهبردهای عملیاتی نظام حقوقی ایران

بحران آب یکی مخاطرات مهم در آغاز هزاره سوم میلادی است که به دنبال تغییرات اقلیمی و طبیعی و نیز مداخلات انسانی پدید آمده و به پیامدهایی چون خشکسالی و نیز مهاجرت منجر می شود. سازه های گوناگون نظام اجتماعی در این باره توانمندی هایی را دارا هستند. نظام حقوقی ایران باید با استفاده از ظرفیت های مناسب خود در راه مدیریت سازنده بحران آب در کشورمان گام بردارد. شماری از آموزه های حقوق مدنی همانند مدیریت حقابه ها و الزام به استفاده مناسب از پساب ها از رهگذر تصویب و یا نوسازی قوانین مربوطه در این راستا دارای اهمیت هستند. افزون بر این، نهاد مسئولیت مدنی نیز در شمار توانمندی های مناسب نظام حقوقی کشورمان در این باره است. چرا که از این راه، اشخاص حقیقی یا حقوقی که به گونه ای به پیدایش بحران آب دست زده اند به بازسازی خسارات وارده محکوم می شوند. این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از رویکرد پژوهش های میان رشته ای نگاشته شده دریافته است که استفاده مناسب از توانمندی های نظام حقوقی کشورمان می تواند به مدیریت مناسب و اثرگذار بحران آب و نیز تکانش های گوناگون برخاسته از آن انجامیده و به توسعه پایدار کشور در هر یک از سطوح خرد و کلان منجر شود.