ترسیم چشم انداز جغرافیایی و تعادل بخشی به منابع آب زیرزمینی دشت ورامین

فشار ناشی از نیازهای روزافزون آب از یک طرف و محدودیت منابع موجود از طرف دیگر، ضرورت مدیریت علمی منابع آب زیرزمینی را اجتناب‌‌ناپذیر نموده است. بحران رو به رشد وضعیت منابع آبی اکثر دشت‌های کشور سبب ابلاغ طرح احیا و تعادل‌بخشی دشت ها به عنوان یکی از مصوبات شورای عالی آب به تمامی شرکت های آب منطقه ای به منظور راهکار برون‌رفت از این بحران شده است. این مقاله به بررسی وضعیت آب‌های زیرزمینی دشت ورامین بعنوان یکی از دشت های پایلوت این طرح در استان تهران می‌پردازد. بررسی میانیگن سالانه تغییرات سطح ایستابی آبخوان در دشت ورامین از سال 1385 تا 1395 نشان می‌دهد که در سال‌های 72 و 75 به ترتیب 23/1 و 54/1 متر با افزایش سطح ایستابی روبه‌رو بوده است و بیشترین کاهش سطح ایستابی در سال 78 و 80 که بر ترتیب برابر با 98/2- و 94/2- متر بوده است. به‌طور‌کلی، روند تغییرات سطح ایستابی دشت ورامین از سال 1368 تا 1395 دارای روند کاهشی می‌باشد. علاوه‌براین، بررسی جغرافیایی منطقه مورد مطالعه حاکی از تفکیک دشت ورامین به دو بخش شمالی و جنوبی است که وضعیت بخش شمالی و شرقی مطلوب‌تر از بخش غربی و جنوبی است.