کانه زایی آهن- منگنز (باریت) میمه در توالی آواری- کربناته کرتاسه زیرین در شمال غرب اصفهان، کمربند فلززایی ملایر-اصفهان

کانسار آهن- منگنز (باریت) میمه در 110 کیلومتری شمال غرب اصفهان، در بخش مرکزی کمربند فلززایی ملایر- اصفهان و در توالی آواری- کربناته کرتاسه زیرین در یک محیط کششی پشت کمان ماگمایی تشکیل شده است. ژئومتری و شکل هندسی پیکره های معدنی در کانسار آهن- منگنز میمه به دو صورت چینه سان و چینه کران و بافت ماده معدنی نیز شامل رگه- رگچه ای، توده ای، برشی، جانشینی و دانه-پراکنده می باشد. کانه زایی در بخش چینه سان شامل رخساره های کانسنگی رگه- رگچه ای، توده ای و دانه پراکنده بوده و کانی های آن شامل کربنات های آهن (سیدریت، آنکریت- فرودولومیت) می باشد، در حالی که کانه زایی در محل گسل ها و شکستگی ها عمدتا از اکسید و هیدروکسیدهای آهن (هماتیت، گوتیت و لیمونیت) تشکیل شده است. در این منطقه سیدریت، آنکریت و فرودولومیت کربنات های اصلی آهن هستند که در طی فرآیند سوپرژن به اکسید- هیدروکسیدهای آهن تبدیل شده و با اکسیدهای منگنز و باریت همراهی می شوند. کربناتی شدن (آنکریتی- فرودولومیتی و دولومیتی) و همچنین سیلیسی شدن از دگرسانی های اصلی همراه با کانه زایی در کانسار میمه می باشند. با توجه به مهم ترین ویژگی های کانه زایی در کانسار میمه از جمله موقعیت تکتونیکی، سنگ میزبان ، چینه سان بودن، کانی شناسی، بافت و ساخت و مقایسه این ویژگی ها با ذخایر رسوبی- برندمی آهن نوع سدکس، می توان کانسار آهن- منگنز میمه را به عنوان نمونه ای از کانسارهای رسوبی- برندمی آهن نوع سدکس در کمربند فلززایی ملایر- اصفهان معرفی کرد، که با ذخایر آهن نظیر سرچال- دره رسول و آهنگران در جنوب شرق ملایر، شمس آباد در جنوب اراک و کهک در شمال غرب دلیجان قابل مقایسه می باشد.