تحلیل و ارزیابی مخاطره فرونشست در دشت شهربابک با استفاده از تکنیک تداخل سنجی راداری

فرونشست ناشی از ازدیاد بهره برداری از منابع آب زیرزمینی نسبت به توان ترمیمی آن در برخی نواحی داخلی ایران، سابقه طولانی دارد. در سال های اخیر، فرونشست زمین باعث بروز مخاطره جدی محیطی در دشت ها و مناطق مختلف ایران شده است. فرونشینی سطح زمین از جمله مخاطرات محیطی است که بشر در دهه های اخیر به دلیل برداشت بی رویه از منابع آب زیرزمینی با آن مواجه شده است. این پدیده همانند سایر مخاطرات مانند زلزله، خشک سالی، سیل، طوفان، لغزش و غیره... از جمله موانع توسعه اقتصادی-اجتماعی و عمرانی به شمار می رود. پدیده فرونشست به طور معمول با مخاطرات فراوانی همراه است. این پدیده می تواند سبب آسیب های زیربنایی، طبیعی و در نهایت به افزایش خطرپذیری جامعه و اقتصاد گردد. در سال های اخیر در ایران هم با افزایش میزان فرونشست به پی ساختمان ها، باند فرودگاه ها، پل ها، تونل ها، خیابان ها، خطوط حمل و نقل ریلی و جاده ای آسیب زیادی وارد شده است. بدین منظور در این پژوهش، میزان فرونشست زمین در شهربابک با استفاده از تصاویر راداری ماهواره sentinel-1 از سال 2014 تا 2020 در نرم افزار snap با استفاده از تکنیک تداخل سنجی راداری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که نتایج نشان داد میزان فرونشست این محدوده از سال 2014 تا 2017 حداقل 32 سانتی متر و حداکثر 50 سانتی متر، از سال 2017 تا 2020 حداقل 35 سانتی متر و حداکثر 53 سانتی متر و از ژانویه سال 2020 تا آوریل سال 2020 حداقل 5.1 سانتی متر و حداکثر 6.9 سانتی متر بوده است.