واکاوی تجربه زیسته طرد اجتماعی در میان زنان سرپرستِ خانوار و دارای فرزند مبتلا به اختلالات اتیسم در دوران کرونا(مطالعه موردی: شهر مشهد)

در این پژوهش به ادراک چگونگی تجربه زیسته زنان سرپرست خانوارِ دارای فرزند مبتلا به اختلالات اتیسم در دوران کرونا پرداخته شده است. به منظور گردآوری اطلاعات با تعداد 7 نفر از زنان سرپرست خانوار و دارای فرزند اتیستیک مراجعه کننده به مرکز خیریه راه سلامتی شهر مشهد مصاحبه نیمه ساخت یافته انجام گرفته است. اطلاعات پس از جمع آوری به روش پدیدارشناسی تحلیل شدند، یافته های این پژوهش بیانگر آن است که سرپرست خانوار بودن از یک سو و از سوی دیگر داشتن فرزندی با اختلال اتیسم ادراک این دسته از زنان را از شرایط زندگی در دوران کرونا، دچار تحول کرده است. در نتیجه شش مقوله عمده از تحلیل اطلاعات جمع آوری شده به دست آمده است که بدین قرار است: طرد خودخواسته؛ اختلال در سلامت جسمی و روانی؛ تعدد و فشار نقش ها؛ عدم اعتماد به استمرار حمایت های نهادی؛ ترس از دست دادن حمایت خانوادگی و احساسات ناشی از ترحم و حقارت.