سبک زندگی خانواده ها و رابطه آن با میزان درگیری با ویروس کرونا

همه گیرشدن ویروس کرونا بر تعاملات خانواده و سبک زندگی خانوادگی اثر گذاشته و سبک زندگی در ارتباط با الزامات پیشگیری دگرگون شده است. این پژوهش با روش کمی به شیوه پیمایش بر روی تعداد 400 نفر افرادی یک و یا دو بار درگیر بیماری کرونا و یا فوت شده از همه مناطق تهران به شکل نمونه گیری تصادفی انجام شده است. نتایج نشان می دهد میانگین سطح پیشگیری فردی و اجتماعی افراد زیاد و میانگین کنترل ارتباطات اجتماعی و کنترل حضور در جامعه در افراد کم است. از گویه های سبک زندگی بین ماسک زدن، رابطه زوجین با والدین و خواهر و برادرها،رابطه با فامیل، رابطه با دوستان، کاهش گردش شهری و تفریحات داخل شهر، کاهش سفر به سایر شهرها و کاهش پارک رفتن با شدت درگیری با کرونا رابطه معنی دار وجود دارد. بین سن افراد و سطح تحصیلات و تعداد اعضا خانواده که به بیرون می روند با شدت کرونا رابطه مستقیم وجود دارد. میانگین پیشگیری فردی و خانوادگی در افراد بستری کمتر از افراد بی نیاز به بستری بود. میزان ارتباطات اجتماعی هم در بستری شده ها بالاتر از افراد بی نیاز به بستری شدن بود.کنترل ارتباطات اجتماعی و کنترل حضور در جامعه رابطه معنی داری با دو بار ابتلا به کرونا دارند و در افراد دوبار کرونا گرفته میزان ارتباطاات اجتماعی و حضور در جامعه زیاد تر از سایر پاسخگویان بوده است. بین دفعات نیاز به سرم افراد با پیشگیری فردی و خانوادگی رابطه معنی داری معکوس وجود دارد و هرچه میزان ارتباطات اجتماعی بیشتر باشد افراد تعداد سرم بیشتری احتیاج داشته اند. هر چه شدت کرونا در دور اول بیشتر بوده است در دور دوم هم افراد شدید آن را تجربه کرده اند.