ادراکات و تجربیات زنان خانه دار از فاصله گذاری، انزوای اجتماعی و اعتماد در زمان شیوع کووید-19

کووید-19 تاثیرات عمیقی بر زندگی انسان ها در سرتاسر جهان گذاشته و دولت ها را ناچار به اتخاذ اقدامات غیر درمانی نظیر قرنطینه، فاصله گذاری اجتماعی و لغو فعالیت های اجتماعی کرده است. تحقیقات کمی به تجربیات زنان خانه دار از در خانه ماندن، انزوای اجتماعی و مسائلی از این دست پرداخته اند. تحقیق حاضر با استفاده از پدیدارشناسی به بررسی این تجربیات پرداخت. 12 نفر در دو گروه کانونی به بحث در خصوص تجربیات شان در زمان قرنطینه و فاصله گذاری اجتماعی پرداختند. داده ها با استفاده از روش کلایزی تحلیل شدند و مضامین به دست آمده از این قرار بودند: آشنایی با کرونا و اعتماد به اخبار، پیروی از دستورالعمل های بهداشتی، خانه نشینی، فاصله گذاری و انزوای اجتماعی، خلا ارتباطی ناشی از کرونا، تبعات روانی کرونا و تغییر مفهوم مرگ و نحوه عزاداری. بر اساس یافته های این تحقیق شرکت کنندگان پروتکل های بهداشتی را رعایت کرده و جز به ضرورت از خانه خارج نمی شدند و رفت وآمدهای آنها به پدر و مادر و فرزندان شان محدود شده بود. این زنان تجربه جدیدی از مرگ و تدفین در تنهایی و از دست دادن فرصت سوگواری برای عزیزان داشتند. موضوع قابل توجه دیگر کم تر شدن سرمایه های اجتماعی زنان بود.