شناسایی پدیدارگرایانه تعاملات زناشویی و فضای مجازی در دوره کرونا

با شیوع بیماری کرونا و اعمال طرح محدودیت رفت وآمد و قرنطینه خانگی، استفاده از فضای مجازی برای ایجاد ارتباط و گذران اوقات فراغت بیش از پیش رونق گرفت. افزایش استفاده از فضای مجازی به دلیل تعامل و وقت گذرانی موجب می شود محتوای آن تاثیر زیادی بر روابط بین افراد خانواده بگذارد. این پژوهش به بررسی تاثیر فضای مجازی بر الگوی تعاملی زناشویی می پردازد و همچنین الگوبرداری زوجین از افراد معروف را مورد بررسی پدیدارشناسانه قرار می دهد. جامعه مورد مطالعه زنان متاهل 25 تا 35 سال شهر تهران هستند که از طریق روش نمونه گیری هدفمند 12 نفر انتخاب شده و مورد مصاحبه نیمه ساختاریافته قرار گرفتند و تجزیه و تحلیل داده ها در دو زمینه الگوی تعامل زوجین و نقش فضای مجازی متشکل از 847 کد، 60 مضمون فرعی و 21مضمون اصلی است که مضامین اصلی آن عبارتند از: یادگیری و الگوبرداری، دسترسی به دامنه وسیعی از اطلاعات و اخبار، اشتغال زایی و دورکاری، ارتباط از راه دور، ایجاد فضای ابرازگری و اظهار نظرات شخصی، ایجاد تفریح و سرگرمی، اتلاف وقت، تقویت الگوی مصرف گرایی، تحریف واقعیات زندگی، ایجاد فضای مقایسه بین زندگی واقعی و دنیای مجازی، ایجاد تنبلی و رخوت، برقراری الگوی گفتگو، احترام متقابل، صداقت و اعتماد، مسئولیت پذیری و همکاری، درک متقابل و تفاهم، همراهی و مشوق بودن، ایجاد فضای استقالل شخصی، صمیمیت و همدلی، پذیرش نامشروط و بدون قضاوت، وجود فضای امن برای ابراز نیازها است. نهایتا نتیجه گیری بیانگر این امر است که افراد این فضا را برای سپری کردن شرایط قرنطینه مفید می دانند چرا که موجب کاهش تعارضات زناشویی می شود.