نقش ابعاد هوش اخلاقی در پیش‌بینی سبک زندگی سلامت‌محور در دانشجویان

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش ابعاد هوش اخلاقی در پیش‌بینی سبک زندگی سلامت‌محور در میان دانشجویان دانشگاه خوارزمی در سال 98-97 بود. طرح کلی پژوهش، از نوع توصیفی-همبستگی و جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشکده روانشناسی دانشگاه خوارزمی بودند. نمونه آماری تعداد 150 نفر بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس و فرمول پیشنهادی تاباخنیک و فیدل، انتخاب شدند و به سوالات پرسشنامه‌ها پاسخ دادند. برای گردآوری داده ها از دو پرسشنامه هوش اخلاقی دانشجویان لنیک وکیل (2005) و پرسشنامه سبک زندگی میلر و اسمیت (2001) استفاده شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها، از روش‌های آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون گام‌به‌گام استفاده شد که با استفاده از نرم‌افزار (spss) انجام پذیرفت. نتایج حاصل از تحلیل آماری نشان داد بین هوش اخلاقی و سبک زندگی سلامت‌محور (05/0p<) رابطه منفی و معنی‌دار وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه در سطح (01/0) نشان داد که هر سه مولفه هوش اخلاقی (راست گویی، دلسوزی و بخشش) توانست سبک زندگی سلامت‌محور را تبیین کند و 21 درصد از واریانس سبک زندگی سلامت‌محور توسط هوش اخلاقی پیش‌بینی می‌شود.