پیامدهای اجتماعی-اقتصادی ناشی از پاندمی کرونا؛ با تاکید بر خانوارهای کم درآمد

نزدیک به یک سال از شیوع گسترده ویروس کرونا می گذرد. پاندمی ای که در کمترین زمان ممکن تمام پهنه ی کره ی زمین را در برگرفت و تمام کشورها را درگیر این مسئله کرد. تمامی ابعاد زندگی انسان امروزی تحت تاثیر این خطر همه گیر قرار دارند. آثار اجتماعی-اقتصادی این پاندومی به خصوص در کشور ایران به دلیل شرایط ویژه‌ی اجتماعی-اقتصادی بسیار مشهوداست. فقر سلسله مراتبی است و تاریخ توزیع مخاطرات همه گیری مانند کرونا در عین اینکه دموکراتیک هستند اما آنها نیز از همان الگوی سلسله مراتبی فقر پیروی می کنند، با این توضیح که این قبیل خطرات در اقشار کم درآمد و آسیب پذیر بسیار رویت پذیرترند. برای تبیین شرایط موجود رویکرد نظری جامعه ی خطر اولریش بک وجود دارد. بحث کانونی این رویکرد مخاطره، جهانی شدن و سهم این مخاطره ها در ایجاد جامعه ی مخاطره آمیز جهانی است. تغییرات سریع تکنولوژیکی موجد شکل های تازه ای از مخاطرات هستند. در این جامعه ما با بیم و خطرهای محیط زیستی، سلامتی و بهداشت مواجه هستیم که تغییر الگوهای اشتغال و افزایش ناامنی شغلی را به همراه دارند. این بیم و خطرها محدویت مکانی، زمانی و اجتماعی ندارند. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل اسنادی تلاش شده است به روش توصیفی تحلیلی، با جست وجو در منابع و اسناد معتبر و قابل اتکاء(آرشیوها، متون، آمار رسمی، مجلات، روزنامه، سخنرانی ها، گزارش های رسانه ای و ...) مشاهدات تجربی و شخصی به ارزیابی، تجزیه و تحلیل پیامدهای اجتماعی-اقتصادی ناشی از پاندمی کرونا پرداخته شود. یافته های این پژوهش نشان دهنده این است که علاوه بر پیامدهای اقتصادی و تاثیر زیاد این پاندمی بر کسب وکارهای کوچک، افزایش بیکاری، گسترش فقر و کاهش درآمدها، شیوع این بیماری با پیامدهای اجتماعی قابل ملاحظه ای همراه بوده است؛ پیامدهایی مانند افزایش و بازتولید نابرابری های اجتماعی، افزایش هراس جمعی، افزایش نارضایتی، کاهش سرمایه اجتماعی به دلیل کاهش تعاملات چهره به چهره، آنومی جتماعی، کاهش روابط بین فردی، خانوادگی و اجتماعی.