بررسی تاثیراستراتژی‌های معماری چند عملکردی بر اعطای کاربری جدید در میراث معماری صنعتی شهر تهران

توسعه کالبدی فضایی شهر تهران در سده اخیر موجب گردیده تا بناهای صنعتی از محدوده هایی حاشیه ای به عرصه هایی محصور در بافت های فشرده شهری بدل گردند. این مسئله تعطیلی و رها شدن میراث معماری صنعتی را باوجود عمر مفید سازه و ارزش های معماری آن ها در پی داشته است. با واکنش نهادهای مختلف و در راستای ارتقای پایداری اقتصادی و اجتماعی، امکان اعطای کاربری جدید و احیا این ابنیه فراهم‌شده و مصادیقی از تجربه تطبیق پذیری در ایران شکل می گیرد که زمینه اصلی مطالعه در این تحقیق هستند. ازاین‌رو هدف از این پژوهش بررسی تجارب موفق معماری چند عملکردی و تطبیق پذیر جهانی و قیاس میان نمونه استراتژی های آن‌ها با تجارب مشابه در میراث صنعتی شهر تهران است. در این پژوهش مطالعات حوزه تطبیق‌پذیری بر روی نمونه های جهانی، به‌عنوان مبنای استخراج استراتژی های معماری چند عملکردی قرارگرفته است. استراتژی ها شامل سه لایه کالبدی سازه، تاسیسات و نما بوده که با روش دلفی بر روی میراث معماری صنعتی شهر تهران به عنوان جامعه آماری ارزیابی شده‌اند. تحلیل داده‌ها از طریق آزمون کوکران و آزمون فریدمن صورت گرفته و روش نمونه‌گیری برای هر دو جامعه آماری (میراث معماری صنعتی تهران) و (متخصصین مربوطه) نظریه‌ای می‌باشد. میراث معماری صنعتی شهر تهران شامل: کارخانه آرگو (موزه گالری آرگو)، پادگان ایرانشهر (خانه هنرمندان)، کارخانه جوراب‌بافی بریانک (موزه آثار طبیعی و حیات‌وحش هفت چنار) و زندان قصر (باغ‌موزه قصر) می‌باشند که با محاسبه میانگین رنک آزمون برای هر استراتژی در هر لایه، ابنیه منتخب رتبه‌دهی شده‌اند. با توجه به اجماع نظر متخصصین، وجود استراتژی‌های دو لایه سازه و نما در ابنیه موردبررسی، تائید و براساس نتایج آنالیز داده ها در لایه سازه، کارخانه آرگو بالاترین میزان از آزادی فضا را دارا بوده و در لایه نما خانه هنرمندان با بیشترین میانگین رنک آزمون بالاترین انطباق نما و سازه را داشته اند. اما در لایه تاسیسات، انطباق تاسیسات و سازه در نمونه‌های موردبررسی توسط متخصصین مشاهده و تایید نشده است. مطابق با نتایج این پژوهش، تمرکز سازه در کمترین نقاط و فضای آزاد بیشتر و همچنین انطباق نما با سازه دو مشخصه در بناهای صنعتی می‌باشند که می‌توانند تاثیر کارآمدی در فرایند تطبیق پذیری و اعطای کاربری جدید به میراث معماری صنعتی داشته باشند.

studying the impact of multi-functional architectural approaches on adaptive reuse of the industrial architecture heritage of tehran city

the physical development of tehran's urban space has unfolded over recent centuries, transitioning industrial buildings from peripheral areas into compact urban zones. however, this transformation has led to the closure and abandonment of industrial architectural heritage, despite their structural durability and architectural significance. in response, various institutions have taken action to promote economic and social stability, opening up the possibility for new uses and revitalization of these structures. examples of adaptable experiences have emerged in iran, constituting the primary focus of this research. consequently, the research aims to explore successful instances of multifunctional and adaptable global architecture and compare their strategies with similar initiatives in tehran's industrial heritage.this study concentrates on global examples of adaptability, conducting research on multifunctional architectural strategies. these strategies encompass three physical layers: structure, profiles, and facade, and are evaluated using the delphi method with tehran's industrial architecture as the statistical population. data analysis involves cochran's and friedman's tests, and the sampling method is based on theories for both the statistical population (tehran industrial architecture heritage) and relevant experts. the industrial architectural heritage of tehran includes the argo factory (argo gallery museum), iranshahr barracks (artists house), briyank socks factory (haft chenar natural and wildlife museum), and qasr prison (qasr museum garden). these buildings are ranked by calculating the examination rank score for each strategy within each layer. according to expert consensus, argo factory exhibits the highest level of spatial flexibility in the structure layer, while the artists house ranks highest in facade adaptability. however, experts have not observed or confirmed conformity between service layers and structures in the examined samples. the results of this research emphasize that the structure's adaptability and the availability of ample space are two key characteristics in industrial buildings that can efficiently facilitate their adaptability and repurposing in architectural design.