ﺳﯿﺎﺳﺖﮔﺬاری ﻋﻮاﻣﻞ ﮐﻠﯿﺪی و ﻣﺘﻐﯿﺮﻫﺎی اﺛﺮﮔﺬار ﺑﺮ ﻇﺮﻓﯿﺖ ﻧﻬﺎدی ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺷﻬﺮی ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻣﻮردی ﺗﻬﺮان

کلانشهر تهران سیستم مشخص، تعریف شده و رسمی برای مدیریت ظرفیت نهادی مدیریت شهری ندارد؛ اما این سیستم باتکیه‌بر ساختارها و روش‌ها و هنجارهای رایج حکمروایی شهری و روستایی اداره و منتقل می‌شود. تشتت و تفرق مدیریت شهری در شهر تهران به تبعیت از نهادها و سازمان‌های متفرق و منبعث از الگوی حکومت شهری، عدم ظرفیت تعامل میان نهادی و درون نهادی را می‌توان نتیجه غلبه رسمی نهادهای قدرت و ناهمسویی نهادهای غیررسمی با سیاست‌ها و برنامه‌هایی آنها دانست. هدف تحقیق سیاست‌گذاری عوامل کلیدی و متغیرهای اثرگذار بر ظرفیت نهادی مدیریت شهری است. روش تحقیق از منظر هدف، از نوع کاربردی - توسعه‌ای، از نظر روش‌های اصلی تحقیق در زمره تحقیقات توصیفی - تحلیلی قرار دارد. همچنین نوع داده‌ها در تحقیق پیمایشی بوده و ابزار اصلی مورداستفاده برای جمع‌آوری داده‌ها مصاحبه با مدیران، خبرگان شهرداری تهران و اساتید دانشگاهی به‌صورت پرسشنامه که ابزار مناسب روایی بوده، انجام‌گرفته است. روش نمونه‌گیری در تحقیق حاضر نمونه‌گیری تصادفی ساده بوده است و حجم نمونه با خطای اندازه‌گیری ده درصد، 100 نفر تعیین شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد قوی‌ترین متغیر ظرفیت نهادی مطلوب خوانایی و شفافیت قوانین و مقررات، با میانگین 3.37 است و کمترین میانگین به متغیر ظرفیت بین نهادی تعلق دارد که نشان‌دهندة ضعف ظرفیت نهادی در کلانشهر تهران است. نتایج نشان می‌دهد مولفه‌های منابع ارتباطی و توانایی نهادها به‌مراتب سهم بیشتری در مقایسه با سایر متغیرها در پیش‌گویی متغیر وابسته دارند، به‌گونه‌ای که یک واحد تغییر در انحراف معیار منابع ارتباطی و توانایی نهادها، باعث می‌شود تا انحراف معیار متغیر وابسته (ظرفیت نهادی مدیریت شهری) به‌اندازه 28 و 18 درصد تغییر کند. درحالی‌که یک واحد تغییر در انحراف معیار مشارکت‌پذیری تنها باعث می‌شود تا انحراف معیار متغیر وابسته به‌اندازه 2 درصد تغییر نماید.

policymaking of key factors and influencing variables on the institutional capacity of urban management, a case study of tehran

tehran metropolis does not have a specific, defined and formal system for managing the institutional capacity of urban management; but this system is managed and transmitted by relying on the structures, methods and common norms of urban and rural governance. the fragmentation and fragmentation of urban management in the city of tehran due to the different institutions and organizations that originate from the city government model, the lack of capacity for inter-institutional and intra-institutional interaction can be seen as the result of the official dominance of the power institutions and the non-alignment of informal institutions with their policies and programs. the purpose of the research is to policy the key factors and variables affecting the institutional capacity of urban management. the research method, from the point of view of the goal, is of the type of applied-developmental research, in terms of the main research methods, it is in the category of descriptive-analytical research. also, the type of data in the research is a survey, and the main tool used to collect data is interviews with managers, experts of tehran municipality and university professors in the form of a questionnaire, which is a suitable narrative tool. the sampling method in this study was simple random sampling and the sample size was determined to be 100 people with a measurement error of ten percent. the findings of the research show that the strongest component of the desired institutional capacity is the readability and transparency of laws and regulations, with an average of 3.37, and the lowest average belongs to the component of inter-institutional capacity, which indicates the weakness of the institutional capacity in tehran metropolis. the results show that the components of communication resources and the ability of institutions have a far greater contribution compared to other components in predicting the dependent variable, such that a unit change in the standard deviation of communication resources and the ability of institutions causes the standard deviation of the variable to increase. dependent (institutional capacity of urban management) to change by 28 and 18 percent. while a unit change in the standard deviation of participation only causes the standard deviation of the dependent variable to change by 2%.