تبیین رابطه مفاهیم حس امنیت بانوان و حس تعلق به مکان در بافت تاریخی شهری نمونه موردی: (محله جو باره شهر اصفهان)

توجه به مفهوم امنیت شهروندان (به‌ویژه بانوان) و روش های ارتقا آن به‌عنوان یکی از اولویت‌های اساسی در فضاهای شهری محسوب می شود. به همین دلیل در فرایند برنامه ریزی شهری، ارتقا احساس امنیت در محیط های شهری به‌ویژه در بافت های تاریخی از مهم ترین اهداف در زندگی شهری بوده است. هدف اصلی از انجام این تحقیق شناسایی مولفه های ایجاد حس تعلق به مکان، به‌مثابه یکی از مهم‌ترین محدوده‌های بافت تاریخی شهری، برای ایجاد امنیت به‌ویژه در میان بانوان در محله جو باره اصفهان است. روش تحقیق از نوع پژوهش های کیفی - کمی و طرح تحقیق به‌صورت ترکیبی (روش تحلیل محتوا و روش پیمایش) و در پی پاسخ به سوال پژوهش مبنی بر اینکه، چگونه پارامترهای امنیت و حس تعلق به مکان بر امنیت بانوان در محله جو باره اصفهان تاثیرگذار است؟ فرضیه پژوهش بر معناداری رابطه بین امنیت و حس تعلق به مکان که در نهایت منجر به امنیت بانوان در بافت تاریخی می گردد تاکید می کند. نتایج تحقیق نشان می دهد، توجه به پارامترهای ارتقا حس امنیت بانوان (جنسیت، کنترل و نوع بافت) و پارامترهای ارتقا حس تعلق به مکان (مالکیت، سابقه سکونت و خاطره انگیزی) به‌عنوان پارامترهای اصلی این پژوهش که دارای رابطه دوسویه هستند در جهت راهکارهای راهبردی در بافت تاریخی جو باره اصفهان به طراحان و معماران باهدف بالابردن امنیت بانوان و حس تعلق به مکان  پیشنهاد گردید.  فضاهای امن شهری برای زنان با متغیرهای بیان‌شدة حس تعلق به مکان و احساس امنیت رابطه معناداری دارد و بیشترین میزان همبستگی مربوط به کنترل طبیعی به دست آمد و کمترین آن برای جنسیت نشان‌داده‌شده است.

expressing the relationship of women’s safety based on the sense of place attachment to urban historical texture. for instance: (isfahan’s jubareh neighborhood)

paying attention to the concept of citizens' security (especially women) and its improvement methods isconsidered as one of the primary priorities in urban spaces. for this reason, in the process of urban planning,improving the sense of security in urban environments, especially in historical contexts, has been one of the mostimportant goals in urban life. the main purpose of this research is to identify the components of creating a senseof belonging to the place, as one of the most important areas of the urban historical context, to create security,especially among women in the jo bareh neighborhood of isfahan. the research method is qualitativequantitativeresearch and the research design is combined (content analysis and survey method) to answer theresearch question of how the security parameters and the sense of belonging to the place affect the safety ofwomen in the jo bareh neighborhood of isfahan. is it effective? the research hypothesis emphasizes thesignificance of the relationship between security and the sense of belonging to a place, which ultimately leads tothe security of women in the historical context. the results of the research show that paying attention to theparameters of improving women's sense of security (gender, control, and type of fabric) and the parameters ofimproving the sense of belonging to a place (ownership, residential history, and memorableness) as the mainparameters of this research, which have a two-way relationship in it was proposed to designers and architects forstrategic solutions in the historical context of jo bareh, isfahan, to increase the safety of women and the sense ofbelonging to the place. urban safe spaces for women have a significant relationship with the expressed variablesof a sense of belonging to a home and a sense of security, and the highest correlation was obtained related tonatural control, and the lowest was shown for gender.