نخبهکشی‌در‌جهان‌کافکایی؛‌روایت‌تامر‌از‌خیام

نوشتار حاضر به یک داستان کوتاه عربی می پردازد که شخصیت اصلی آن عمر خیام است. زکریا تامر داستاننویس معاصر سوری در داستانی با نام «المتهم» خیام را فراخوانده است. فراخوانی معادل واژه «قناع» (نقاب)است، بدین معنی که نویسنده مسئله ای دارد که برای بیان آن، شخصیتی تاریخی را احضار می کند؛ یا به عبارت دیگر، نقاب او را بر چهره می زند و از دریچۀ چشم او داستان را روایت می کند. داستان متهم یک نقد اجتماعی از یک فضای اگزیستانسیالیستی است که در بینامتنیت ، بلافاصله دادگاه کافکا (1952) را یادآوری می کند. این یک واقعیت تاریخی است که بسیاری از نخبگان به سبب اندیشه هایشان به شدت متهم شده اند. این حوادث محدود به بخش خاصی از جهان نیست و شرق و غرب از گذشته تاکنون درگیر این جنایت بوده اند. اما هنر ادبیات این است که چنین تراژدی تکراری در تاریخ را با تخیل انتزاعی به شیوه ای گروتسک اما دردناک را به تصویر بکشد. در این مقاله نیز ما به این داستان خواهیم پرداخت.

Elitism in the Kafka World; Tamer's Story of Khayyam

The present article deals with a short Arabic story whose main character isOmar Khayyam. Zakaria Tamer (1931-), a contemporary Syrian novelist,has summoned Khayyam in a story called Al-Mutahm. Calling isequivalent to the word henna (niqab), meaning that the author has aproblem with summoning a historical figure to put it, or in other words,disguising it as a mask and narrating the story through his eye. The story ofMutahmah is a social critique of an existentialist space that, in theintertextuality, immediately reminds Kafka's trial (1952). It is a historicalfact that many elites have been heavily charged for the seizures of theirthought, pen and language. These events are not confined to any part of theworld and the East and the West have been involved in this crime from thepast to the present. But the art of literature is to have such a recurringtragedy in history, an abstract imagination and to depict a ridiculous butpainful situation