واکاوی استراتژی های طراحی فضای سبز خشکی پسند جهت اقلیم خشک و نیمه خشک استان فارس

رشد جمعیت و افزایش شهرنشینی پیامدهایی چون از بین رفتن محیط های طبیعی را در پی داشته است. بنابراین توسعه فضاهای سبز امری ضروری در جهت حفظ و ارتقاء محیط زیست به شمار میرود. ولی آبیاری و رسیدگی به این فضاها در تناقض با کاهش چشمگیر منابع آب و غیرهمسو با توسعه ی پایدار است. بنابراین بهره گیری از راهکارها و اصول بهره وری بهینه از منابع آب در منظرسازی ضرورت می یابد. این مسئله در مناطق خشک و نیمه خشک کشور که با کمبود آب جدی مواجه هستند، پررنگتر می گردد. در این راستا پژوهش حاضر به واکاوی استراتژی های طراحی فضای سبز خشکیپسند بومی استان فارس می پردازد. در بخش نظری به منظور گردآورى اطلاعات، منابع اینترنتی و مطالعات اسنادی بررسی و پس از آن، به تحلیل و یکپارچه سازى یافته ها اقدام شده است. در این راستا استراتژی های طراحی فضای سبز در هفت گام اساسی 1. برنامه ریزی و طراحی، 2. آنالیز خاک، 3. انتخاب گیاهان مناسب، 4. ایجاد سطوح پوششی کارا، 5. آبیاری بهینه، 6. استفاده از مالچ ها و 7. نگهداری گیاهان با هدف نهایی استفاده از کمترین آب مصرفی، مطرح می شوند. معیارهای ارائه شده کمک شایانی به معماران و طراحان منظر می نماید تا پس از آشنایی با موارد مذکور و بهره گیری از آنها، ترکیبی مناسب از بین خصوصیات را تشخیص داده و مناسب ترین طرح ممکن را شکل دهند. نتایج پژوهش نشانگر این است که با رعایت این استانداردها در شرایط بحرانی می توان میزان مصرف آب را تا 50 % کاهش داد.