محدودیت های موجود در کلاس های چندپایه و روش رفع این محدودیت ها با توجه به تجارب زیسته معلمان

این پژوهش در جهت شناسایی محدودیت هایی است که معلمان کلاس های چندپایه با علم و تجربه خود این ها را رفع کرده و قصد پژوهشگر استفاده از راهکار و تعمیم در جهت رفع محدودیت های باقی مانده می باشد. جامعه آماری در این پژوهش، کلیه معلمان کلاس های چندپایه شهرستان چادگان در سال 1400-1399 بود که از بین آنها معلمان با سابقه و با تجربه تدریس در کلاس های چندپایه، 10 نفر به روش هدفمند انتخاب شدند و از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته، داده های مورد نیاز جمع آوری شد. داده ها پس از مقوله بندی و تجزیه و تحلیل مجددا با ارائه به مصاحبه شوندگان مورد استنتاج قرار گرفت. نتایج بیانگر محدودیت هایی مانند کمبود زمان برای تدریس و مشکلات عام کنترل کلاس بود؛ اما بخش قابل توجهی از محدودیت ها ناشی از تعداد پایه ها در یک کلاس، تحولات جسمی و روحی دانش آموزان در سنین مختلف و مشکلات بیشتر در خصوص پیشگیری از برخی آسیب ها و کنترل کلاس بوده است. عدم توجه به ضرورت تجهیز این کلاس ها به ابزارهای فناوری، ضعف انتخاب راهبران آموزشی و محدودیت های اقتصادی و اجتماعی خانواده ها از دیگر محدودیت های شناسایی شده است.