بررسی رابطه بین مهارت های اجتماعی و خودتنظیمی تحصیلی دانش‌آموزان کلاس‌های چندپایه

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مهارت های اجتماعی و خودتنظیمی تحصیلی دانش‌آموزان کلاس‌های چندپایه است. جامعه روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان مقطع ابتدایی شهرستان آق قلا در سال تحصیلی 1400-1399 است که با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی ساده تعداد 200 دانش‌آموز به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌های مهارت اجتماعی ماتسون (1983) و‌ خودتنظیمی تحصیلی سواری و عرب‌زاده (1392) بود. روایی پرسشنامه‌ها‌ توسط کارشناسان و اساتید متخصص مورد بررسی قرار گرفته و پس انجام اصلاحات لازم مورد تائید قرار گرفت و پایایی پرسشنامه‌ها با استفاده از آلفای کرنباخ به ترتیب 71/0 و 75/0 بدست آمد که نشان از پایایی بسیار خوب پرسشنامه است. یافته‌های پژوهش نشان داد که رابطه‌ی خودتنظیمی تحصیلی با مهارت‌های اجتماعی مناسب (61/0) و انگیزش (49/0) در سطح کوچکتر از 01/0 مثبت و معنادار می‌باشد اما رابطه خودتنظیمی تحصیلی با رفتارهای غیراجتماعی (34/0-)، پرخاشگری و رفتارهای تکانشی (21/0-) و برتری طلبی و اطمینان زیاد به خود داشتن (11/0-) در سطح کوچکتر از 05/0 منفی و معنادار می‌باشد.