پرورش خودکارآمدی در دانش آموزان کلاس دوپایه پنجم و ششم ابتدایی؛ سازوکاری برای موفقیت، به ویژه در شرایط کرونا

هدف از پژوهش حاضر، پرورش خودکارآمدی در دانش‌آموزان کلاس پنجم و ششم ابتدایی است. این پژوهش در مدرسه پروین اعتصامی شهرستان آق‌قلا و در کلاس دوپایه پنجم و ششم- با جمعیت 28نفر-در پاییز سال 1399 انجام شده‌است. با توجه به دوران کرونا و شیوه آموزش که ترکیبی از روش‌های مجازی و حضوری است، شایسته است دانش‌آموزان را به گونه‌ای تربیت کنیم که خود را باور داشته و به موفقیت برسند، خودکارآمدی یکی از مهمترین مولفه‏های کسب موفقیّت و سازش‌یافتگی است؛ این سازه به اعتقادات فرد در مورد توانایی انجام تکلیف در شرایط خاص اشاره‌دارد. ابزار جمع‌آوری اطلاعات در این پژوهش، مشاهده و ثبت مشارکت دانش‌آموزان در شبکه شاد و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر و همکاران(gses) است. روش کلی انجام کار نیز، به صورت میدانی، در سه حیطه ایجاد تجارب غالب، قانع‌سازی اجتماعی و تجارب جانشینی بوده‌است. در این راستا، علاوه بر اینکه، از طریق فرستادن محتوای مناسب برای والدین در شبکه شاد و تماس تلفنی با اولیا در ارتباط بودیم، در مدرسه نیز از شیوه‌هایی چون تدریس توسط دانش‌آموزان و تشویق آنان، برگزاری5جلسه کارگاه آموزشی با محوریت خودکارآمدی برای دانش‌آموزان، اجرای مراسم نمادین خاک سپاری «نمی توانم»، ساختن کارت‌پستال «من توانا هستم» بهره‌برداری گردید. سپس به ثبت رفتار دانش-آموزان در کلاس و شبکه‌شاد پرداختیم، مشاهدات انجام‌شده، حاکی از بهبود سطح مشارکت دانش‌آموزان در شاد و همکاری بیشتر در کلاس‌های حضوری بود و همچنین در تحلیل پرسشنامه‌های دانش‌آموزان شرکت‌کننده، 73% در سطح خودکارآمدی بالا، 23%خودکار‌آمدی سطح متوسط و تنها 4% در سطح خودکارآمدی پایین ارزیابی شدند که آمار بسیار خوبی است.