طراحی آموزشی مبتنی بر ساختن گرایی و تآثیر آن بر مهارت تفکر

طراحی آموزشی، پیش بینی و تنظیم رویدادهای آموزشی با توجه به ویژگیها و ساخت شناختی دانش آموزان است. هدف نهایی هر آموزشی تعمیق وتسهیل فرایند یادگیری در یادگیرندگان است و با توجه به اینکه فرایند یاددهی و یادگیری همواره در حال تغییر و تحول است، طراحی آموزشی به عنوان یکی از ارکان اصلی هر سیستم آموزشی همواره در صدد یافتن راهکارهایی در جهت تحقق این امر بوده و طراحان آموزشی برای موفقیت در این فرایند باید در پی مدل های اثربخش طراحی باشند. در این راستا یکی از زمینه های گسترده تفکر که از سوی متخصصان برنامه ریزی درسی بسیار مورد توجه بوده،توانایی دانش آموزان در نظم دهی و کنترل تفکر خود در ارتباط با تکالیف یادگیری است . ولی در نظام های آموزشی سنتی و الگوهای طراحی مبتنی بر آن که یادگیری بیشتر معلم محور بوده ،به این مسائل کمتر توجه شده است. با ظهور رویکرد ساختن گرایی فرایند یادگیری نظام آموزشی دچار تحول شده و بیشتر به نقش فعال یادگیرنده در جریان یادگیری توجه شده است. بنابراین با توجه به گفته های فوق این سوال مطرح می شود که چگونه می توان آموزشی را طراحی کرد که در تقویت نظم دهی و کنترل یادگیرندگان بر تفکر و خود موثر واقع شود. در مقاله حاضر که به صورت کتابخانه ای تهیه شده است هدف آن است تا با توجه به رویکرد ساختن گرایی و مولفه های آن به این سوال پاسخ داده شود و مهارت تفکر و فعال کردن یادگیرندگان در جریان یادگیری را مورد بررسی قرار دهیم.