طراحی روش‌های تدریس زبان و ادبیات فارسی مبتنی بر تربیت ذهن

زبان فارسی یکی از زبان‌های پرمحتوا و کهن دنیا و ابزار مهم برقراری ارتباط با دیگران است. ادبیات فارسی گفته‌ها و نوشته‌های ظریف و زیبا با هدف نشان دادن راه سعادت جامعه و آسایش نسل فعلی و پیشرفت آینده است. در این تحقیق به طراحی روش تدریس زبان و ادبیات فارسی و نقش آن بر تربیت ذهن می‌پردازیم. فرد با خواندن آثار ادبی و توصیف‌های حالات ذهنی شخصیت‌های داستان به داوری درباره ذهن دیگران می‌پردازد، به‌طوری‌که هرگاه افراد برای داوری درباره تصورات افراد به مشکل مواجه شود، ترجیح می‌دهد به جای سخن گفتن درباره ذهن دیگران، به توصیف چیزهای دیگر، شاید دنیای پیرامونشان بپردازد. تجربه‌های ادبی افراد را در موقعیت تامل شخصی قرار می‌دهد و این باعث رسیدن یک فرد به خودآگاهی می‌شود. برای آموختن زبان و ادبیات فارسی و تربیت ذهن نیاز به طراحی روش تدریس مناسب و توجه معلم به مولفه‌های گوناگون، اعم از شرایط روش تدریس، ویژگی‌های معلم و مشخصات دانش‌آموزان است. این همه در کنار ماهیت محتوای آموزشی مورد نظر می‌تواند راهنمای مناسبی برای طراحی روش تدریس باشد. با این نگاه، تنها نو بودن روش تدریس، ملاک انتخاب معلم نیست و لازم است در طراحی آموزشی‌، تناسب و ارتباط روش با مقصود یادگیری از جنبه‌های گوناگون مورد توجه و بررسی قرار گیرد.