تحلیل محدودیت زمانی- فضایی زنان شاغل روستایی شهرستان ورزقان در تعامل با ویروس کرونا در چشم‌انداز جغرافیای زمان

جغرافیای زمان، چارچوبی برای توصیف نقاط قابل‌دستیابی در یک محیط فضایی-زمانی است که در آن، زمان و مکان با هم تلفیق و ساخته می‌شوند. با توجه به چشم انداز جغرافیای زمان و تاکید این رویکرد بر شاخه همه‌گیرشناسی، مطالعه حاضر به تحلیل محدودیت زمانی- فضایی زنان شاغل روستایی شهرستان ورزقان در تعامل با ویروس کرونا پرداخته است. تحقیق بر اساس هدف، کاربردی بوده و از لحاظ ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی است که از روش پژوهش آمیخته (کمی- کیفی) مبتنی بر طراحی اکتشافی (مدل توسعه ابزار) استفاده شده است. تعداد 60 نفر زن برای شرکت در مصاحبه و پاسخ به سوالات چند‌گزینه‌ای (طیف لیکرت) انتخاب شدند که 30 نفر از این حجم در مصاحبه‌های عمیق کیفی شرکت کردند. برای تجزیه‌و‌تحلیل متن کیفی، رویکرد نظریه ای مبتنی بر نظریه بنیانی پیش گرفته شده که در کدگذاری ثانویه مربوط به آن برای ساخت کدهای متمرکز و مدیریت داده ها از نرم‌افزار مکس‌کیودا استفاده شده است. مفاهیم محوری مستخرج از فاز اول به‌صورت پرسشنامه محقق‌ساخته درآمده و پس از گرداوری داده‌ها از طریق مدل‌سازی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی با نرم‌افزار اسمارت. پی. ال. اس تحلیل شده است. جغرافیای زمان، شامل مفاهیم محدودیت‌های زمان و مکان و مسیرهای روزانه، یک چارچوب مفید برای شناسایی موانع است. محیط شغلی، تعاملات شغلی، تحرکات روزانه و شرایط جنسی به عنوان فاکتورهای اساسی تاثیرگذار شناخته شدند. اهتمام ویژه به طرح فاصله‌گذاری اجتماعی،  مهمترین متغیر تاثیرگذار در زمینه غلبه بر محدودیت‌ زمانی- فضایی زنان شاغل روستایی منطقه مورد‌مطالعه در تعامل با ویروس کرونا از طریق حمایت اجتماعی می‌باشد. تصویرسازی جغرافیایی ضمنی در بحث‌های فمینیستی درباره سیاست زمان- فضا و مکان، یک نمونه‌ای از جغرافیا است که تفاوت در نام مردانگی جهانی را انکار نمی‌کند.

analysis of time-space constraint of rural employed women in varzeqan county in interaction with coronavirus in the perspective of time

time geography is a framework for describing attainable points in a space-time environment in which time and space are combined and constructed. due to the perspective of time geography and emphasizing the branch of epidemiology, the present study analyzes the time-space constraints of rural employed women in the varzeqan county in interaction with the coronavirus. research-based on purpose is applied and in terms of nature and method is descriptive-analytical, which is a mixed research method based on exploratory design (tool development model). sixty women were selected to take part in the survey and answer multiple-choice questions (likert scale), of which 30 participated in in-depth qualitative interviews. to analyze the qualitative text, a theoretical approach based on the grounded theory was adopted, in which the related secondary coding used maxqda software to build focused code and data management. time geography, including concepts of timespace constraints and daily paths, is a useful framework for identifying obstacles. work environment, job interactions, daily movements, and sexual conditions were identified as the main influencing factors. special attention to social distancing plan is the most important influential variable in overcoming the time-space constraint of rural employed women in the study area in interaction with coronavirus through social support. the geographical imagery implicit in feminist debates about the politics of time-space and placeis an example of a geography that does not deny difference in the name of global masculinity.