بررسی تاثیر قدرت بر مولفه‌های تفکر راهبردی در مدیریت شهری(نمونه موردی: شهر خرم آباد)

محیط شهری ائتلافی از سازمان هاست که از طریق فرایند غیرمطمئنی از چانه‌زنی ها و تعدیل متقابل خواسته‌ها، به سمت تحقق اهداف متکثر حرکت می‌کنند. چون یکی از مسایل راهبردی سازمان های شهری، قدرت گروه هایی است که توان تحمیل محدودیت هایی بر سازمان دارند، تفکر راهبردی نه تنها باید سیستمی از راهبرد برای دستیابی به مزیت رقابتی و ایجاد ارزش خلق کند که باید راهبرد مشروعیت را برای توجیه حقانیت راهبرد سازمان از طریق یک فرایند چانه زنی سیاسی با سایر نهادها در شهر ارایه کند. پژوهش حاضر درپی آن است که به بررسی و اولویت بندی مولفه های قدرت موثر بر تفکر راهبردی در عرصه مدیریت شهری در شهر خرم آباد بپردازد. این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش توصیفی پیمایشی است. متغیرهای پژوهش مولفه های قدرت موثر بر تفکر راهبردی هستند که از طریق روش دلفی و مدل تاپسیس شناسایی و رتبه آن ها مشخص شدند. جامعه آماری متشکل از متخصصان و خبرگان مدیریت شهری خرم آباد شامل خبرگان دانشگاهی، مدیران اجرایی، مشاوران درحوزه طراحی و اجرای راهبرد و تعداد 14 نفر است. در گام اول با مطالعه مدل ها و رویکردهای تفکر راهبردی و نظریه های قدرت در شهر، ده مولفه شناسایی و سپس با روش دلفی و با نظر خبرگان و در سه مرحله  نهایی و در گام سوم از روش تاپسیس به منظور رتبه بندی مولفه ها استفاده شد. در نهایت و با توجه به نتایج تجزیه و تحلیل تاپسیس، مولفه های منابع قدرت سازمان های شهری، ساختار انگیزشی ذینفعان و نحوه تعامل بین ذینفعان کلیدی و میدان قدرت در شهر، مولفه های مهم قدرت موثر بر تفکر راهبردی در مدیریت شهری هستند.

investigating the influence of power on the strategic thinking in urban management case: khorramabad city

the urban environment is a dynamic collaboration of various organizations working together to achieve multiple goals through an unpredictable process of negotiation and mutual demand adjustment. given that one of the key strategic challenges facing urban organizations is the influence wielded by groups capable of imposing constraints on them, strategic planning should encompass not only the development of a competitive advantage and value creation strategy but also a legitimacy strategy. this legitimacy strategy should be aimed at justifying the organization’s actions through a political bargaining process with other city institutions. the current study aims to investigate and prioritize the influential factors of power in shaping strategic thinking of urban management in khorramabad city. this research follows an applied approach in terms of its objectives and employs a descriptive survey methodology. the research variables encompass the components of power that impact strategic thinking, identified and ranked using the delphi method and the topsis model. the study’s target population includes urban management specialists and experts from khorramabad, comprising academic scholars, executive managers, and strategy design and implementation consultants, totaling 14 individuals. in the initial stage, examining strategic thinking models, city power theories, and extensive expert consultations identified ten key components. subsequently, the delphi method was employed across three rounds to refine these components through expert opinions. in the final step, the topsis method was applied to establish a ranking among these components. the analysis outcomes revealed that the primary influential components of power in urban management’s strategic thinking include the power sources of urban organizations, the motivational dynamics of stakeholders, and the patterns of interaction among key stakeholders within the urban power landscape.