بررسی رابطه مدل بازاریابی گردشگری روستایی با ارزش ویژه برند مقصد (مطالعه موردی: روستاهای مناطق کوهستانی شهرستان رودسر)

توسعه بخش گردشگری، به ویژه برای کشورهای در حال توسعه که با معضلاتی همچون میزان بیکاری بالا، اقتصاد تک محصولی و غیره مواجه هستند از اهمیت فراوانی برخوردار است. ارزش ویژه برند ابزاری برای اندازه گیری تاثیرگذاری تلاش های بازاریابی انجام شده در گذشته و حال و پیش بینی عملکرد برند در آینده را فرآهم می کند. هدف از انجام این پژوهش بررسی رابطه مولفه های مدل بازاریابی گردشگری روستایی در شهرستان رودسر با ارزش ویژه برند مقصد بوده است. به منظور اجرای پژوهش از رویکرد کمی، مدل سازی معادلات ساختاری و پرسشنامه ارزش ویژه برند مطابق مدل آکر استفاده شده است. برای تکنیکهای آماری، با توجه به این که جامعه آماری مورد استفاده نامحدود است، با کمک از جدول کرجسی و مورگان برای جوامع با بیش از یکصد هزار نفر با سطح دقت 0.05 نمونه مورد نظر برابر 384 نفر می‌باشد، این نمونه شامل همه دست اندرکان و مرتبطین گردشگری روستایی و گردشگرانی که حداقل یک بار به مناطق روستایی استان گیلان سفر نموده اند می باشد. یافته های پژوهش نشان می دهد همه 11 مولفه مدل بازاریابی گردشگری روستایی در شهرستان رودسر که شامل: جاذبه ها، زیرساخت، فرهنگ، سرمایه گذاری، موقعیت زیست محیطی، قابلیت دسترسی به امکانات، نیروی انسانی ماهر، هزینه سفر، ترفیع، قوانین و مقررات و آموزش می باشد با ارزش ویژه برند مقصد رابطه مثبت و معناداری داشته و سرمایه گذاری با توجه به ضریب مسیر(0.73) و آماره (8.12t) و هزینه سفر با توجه به ضریب مسیر(0.42) و آماره (5.24t) به ترتیب مهم ترین و کم اهمیت ترین عوامل در ارزش ویژه برند مقصد شناسایی گردید. 

investigating the relationship between the rural tourism marketing model and the destination brand equity (case study: villages in the mountainous area of rudsar)

the development of the tourism sector is very important, especially for developing countries that are facing problems such as high unemployment rate, single product economy, etc. brand equity provides a tool for measuring the effectiveness of past and present marketing efforts and predicting future brand performance. the purpose of this research is to investigate the relationship between the components of the rural tourism marketing model in rodsar city and the destination brand equity. in order to carry out the research, a quantitative approach, structural equation modeling and brand equity questionnaire according to acker's model have been used. for statistical techniques, considering that the statistical population used is unlimited, with the help of karjesi and morgan's table for societies with more than one hundred thousand people with an accuracy level of 0.05, the desired sample is equal to 384 people, this sample includes all those involved in rural tourism and tourists who have traveled to the rural areas of gilan province at least once. the findings of the research show that all 11 components of the rural tourism marketing model in rodsar city include: attractions, infrastructure, culture, investment, and environmental situation, accessibility to facilities, skilled manpower, travel cost, promotion, rules and regulations. and education has a positive and significant relationship with the destination brand equity, and investment according to the path coefficient (0.73) and the statistic (t8.12) and travel cost according to the path coefficient (0.42) and the statistic (t5/24) respectively, the most important and least important factors in the destination brand equity were identified.