واکاوی تحقق‌ پذیری پایداری سکونتگاه‌ها در برنامه‌های آمایش استانی مناطق کمتر توسعه‌ یافته با رویکرد rbm

تبیین نتایج «برنامه های آمایشی» به‌ عنوان محصول برنامه ‍ریزی فضایی با «پایداری سکونتگاه‌ها» به‌عنوان محصول پایداری و توسعه پایدار با رویکردهای جدید یک مسئله جدی است. در این پژوهش، محور اقتصاد با رویکرد rbm موردنظر است. هدف، قابلیت دستیابی به پایداری سکونتگاه‌ها با تاکید بر رشد اقتصادی و اشتغال پایدار از طریق برنامه‌های آمایش استانی در مناطق کمتر توسعه‌یافته است. طرح این پژوهش، ترکیبی متوالی است؛ و روش کمی- کیفی در دو فاز انجام خواهد شد؛ در فاز اول با مرور نظام‌مند پژوهش‌های پیشین و تحلیل محتوای کیفی جهت‌دار اسناد برنامه‌های آمایش استان‌های مناطق کمتر توسعه‌یافته منتخب پژوهش، ارکان و عوامل پایداری سکونتگاه‌ها استخراج شد. در فاز بعدی اعتبار ارکان و عوامل و نیز رابطه متقابل آن‌ها و بازتاب محتوایی و عملی آن‌ها در اسناد برنامه‌های آمایش استان ه از طریق مصاحبه نیمه‌ساختاریافته با خبرگان و تحلیل محتوای تلخیصی این مصاحبه واکاوی شد. برآیند نتایج تحلیل، تناظری موجه میان سطوح فضایی و مولفه‌های مذکور پایداری سکونتگاه‌ها، با ماهیت سطوح سه‌گانه خروجی، پیامد و اثر را نشان می‌دهد. با بزرگترشدن سطح فضایی سکونتگاه‌ها ضریب نفوذ نتایج برنامه‌های توسعه در طول زمان کاهش می‌یابد و از «اثر» به «خروجی» میل می‌کند.

analyzing the feasibility of the of settlements sustainability in the provincial spatial plans of less developed regions through the rbm approach

the relationship between spatial plans as products of spatial planning and settlement sustainability as an outcome of sustainable development presents a significant challenge. this issue is critical in theoretical and scientific domains and requires exploration through innovative approaches. given the simplicity of the sustainability concept, this research emphasizes an economic perspective, employing the results-based management (rbm) approach. the study aims to evaluate the feasibility of settlement sustainability by focusing on economic growth and sustainable employment through provincial spatial plans in less developed regions. the research design follows a sequential approach and employs a mixed quantitative-qualitative methodology conducted in two phases. in the first phase, a document review of previous studies identified the pillars and factors of settlement sustainability. in the second phase, the validity of these pillars and factors, as well as their interrelationships were analyzed. this analysis also examined their content and practical reflection within the provincial spatial plans of selected less developed regions. semi-structured interviews with experts were conducted, and a summative content analysis approach was applied.the findings reveal a clear correspondence between spatial levels and settlement sustainability factors, aligning with the three levels of results: output, outcome, and effect. as the spatial scale of settlements increases, the influence of development plan results diminishes over time, transitioning from effect to output.