واکاوی راهبرد‌های نهادی دستیابی به اهداف طرح مجموعه‌ی‌ شهری تهران

وجود نابرابری و ناهمگونی فضایی بسیار شدید بین شهر تهران و سایر سکونتگاه‌های واقع در منطقه شهری تهران موجب افزایش افتراق و کاهش عدالت فضایی در منطقه کلان‌شهری تهران شده است. ازاین‌رو پژوهش حاضر در نظر دارد تا عوامل تاثیرگذار در تحقق اهداف طرح‌ مجموعه شهری در نظام مدیریت منطقه کلان‌شهری‌ تهران را با رویکرد نهادی و با روش فراترکیب استخراج کند. در این پژوهش با بررسی سیستماتیک کلیه‌ی مقالات منتشرشده در مجلات علمی-پژوهشی با موضوع مجموعه شهری در دوره‌ی زمانی 1390 تا 1400، یافته‌های حاصل از 23 مطالعه با روش فراترکیب جمع‌آوری و مهم‌ترین عوامل با رویکرد تحلیل محتوای جهت‌دار شناسایی شدند. به این صورت، نگاه خبرگان به وضعیت موجود مجموعه‌ی شهری تهران یکپارچه و پیشنهاد‌ها در دو بعد تغییر نهادی و توافق نهادی دسته‌بندی شد. نتایج نشان داد که اصلاح ساختار سازمانی مجموعه‌ی شهری تهران به‌عنوان ضروری‌ترین گام مبین تاکید بر رویکرد تغییر نهادی است. از سوی دیگر نتایج در سطح متغیرها بر الگوی توسعه‌ی چندمرکزی در راستای تغییر نهادی در سیستم‌های برنامه‌ریزی، لزوم مدیریت جامع و یکپارچه منطقه کلان‌شهری و حرکت به‌سوی حکمروایی منطقه‌ی کلان‌شهری، تمرکززدایی و ایجاد یک شبکه‌ی عملکردی چندسویه، شفافیت و پاسخگویی و تشریک‌ مساعی تاکید دارد.

exploring institutional strategies for attaining the objectives of the tehran metropolitan plan

the extreme spatial disparity and heterogeneity between tehran city and other settlements in its urban area have led to a decline in spatial justice and amplified differences within the tehran metropolitan area. this study aims to identify the key factors that influence the realization of the tehran metropolitan plan objectives in the metropolitan area management system using an institutional approach and meta-synthesis method. a systematic review of scientific research articles published between 1390 to 1400 was conducted, and the meta-synthesis method was used to analyze the findings of 23 studies. the results indicate that the reformation of tehran metropolitan’s organizational structure is the most crucial step toward institutional change, as per the proposed indicators. at the variable level, the study emphasizes the need for the adoption of a multi-centered development model that aligns with institutional change in planning systems, comprehensive and integrated management of the metropolitan area, shifting towards governance of the metropolitan area, centralization, creating a multifaceted functional network, transparency, accountability, and collaborative efforts.