ارزیابی تاثیرات سیاست‌های حمل‌ونقلی در بهبود رضایتمندی شهروندان از کیفیت زندگی شهری مطالعه موردی: شهر رشت

امروزه ناپایداری در بخش حمل‌ونقل بیشتر شهرهای کشورهای درحال‌توسعه در حال افزایش است و توسعه حمل‌ونقل به‌اشتباه با فعالیت‌هایی نظیر ساخت‌وساز پل‌ها و زیرگذرها، عریض‌سازی معابر و بر سیستم‌های حمل‌ونقل سریع مترادف گرفته می‌شوند. هدف این مطالعه بررسی عوامل موثر حمل‌ونقلی در کیفیت زندگی شهروندان شهر رشت و ارزیابی تاثیر سیاست‌های سلبی-ایجابی حمل‌ونقلی در روند شاخص‌های کیفیت زندگی است. این پژوهش با استفاده از روش همبستگی و رگرسیون و همچنین با استفاده از آزمون مدل ساختاری به دنبال تحلیل مسیر تاثیرات دو سیاست سلبی محدودیت تردد اتومبیل و محدودیت پارکینگ و دو سیاست ایجابی توسعه حمل‌ونقل عمومی و توسعه فضاهایی برای عابران پیاده بر بهبود شاخص‌های کیفیت زندگی است. بر این اساس برای تعیین حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شده است که حجم نمونه 384 نفر محاسبه شد. پایایی و اعتبار پرسشنامه‌ها 0.822 بدست آمد که با ضریب آلفای کرونباخ محاسبه ‌شده است، که با استفاده از مدل معادلات ساختاری نمایان شد که متغیر سیاست‌های سلبی حمل‌ونقلی درمجموع 0.89 از واریانس متغیر رضایت از کیفیت زندگی شهری را تبیین می‌کند.. با مدنظر قرار دادن مقادیر مربوط به حجم اثر شاخص، ضریب تعیین این مقدار در حد قوی (0.80) برآورد می‌شود و همچنین متغیر سیاست‌های ایجابی حمل‌ونقلی درمجموع 0.94 از واریانس متغیر رضایت از کیفیت زندگی شهری را تبیین می‌کند. با مدنظر قرار دادن مقادیر مربوط به حجم اثر شاخص، ضریب تعیین این مقدار در حد قوی (0.89) برآورد می‌شود، به‌عبارت‌دیگر سیاست‌های ایجابی-سلبی در ابعاد مختلف در حد قوی توان تبیین واریانس متغیر رضایت از کیفیت زندگی شهر شهروندان را دارند.

Assessment of the Effects of Transportation Policies on Improving Citizens’ Satisfaction with the Quality of Urban Life(Case Study: Rasht)

Today, instability in the transportation sector is on the rise in most cities in the developing world, and transportation development is mistakenly synonymous with activities such as building bridges and underpasses, widening roads and synchronizing highspeed transit systems. In contrast to urban planners, using a sustainable transport approach, they seek to find a solution that can influence and improve the quality of citizens’ lives by adopting the right transportation policies. The purpose of this study was to investigate the factors affecting the quality of life of the citizens of Rasht and to evaluate the impact of positivechoice transportation policies on the quality of life indicators. In this study, using correlation and regression methods and structural model testing to analyze the effects of two negative policies on traffic limitation and parking restriction and two positive policies on public transport development and spaces development for pedestrians to improve objective quality indicators. Life includes access, social, economic, security, physical and environmental. Accordingly, Cochran’s formula was used to determine the sample size. The sample size was 384 persons. The reliability and validity of the questionnaires were 0.822 which was calculated by Cronbach’s alpha coefficient. Using Structural Equation Modeling, it was found that the two policies of public transport development and the development of spaces for pedestrians with a physical index of quality of life had an indirect negative effect of 0.02 and 0.019 with two policies, respectively. The car traffic limitation has an indirect positive effect of 0.005 and in the regression analysis, except for the economic route, the rest of the parking constraint paths were not statistically significant and were excluded.