بازتعریف شاخص‌های مکانی ارتقاء دهندۀ پایداری اجتماعی با رویکرد راهبرد بازآفرینی شهری در بافت تاریخی شهر سنندج

وسعت بافت‌های تاریخی و فرسوده در ایران و کم‌توجهی به لایه‌های اجتماعی در تشخیص این‌گونه بافت‌ها، لزوم پرداختن به حوزه‌های اجتماعی و مکان را روشن می‌سازد. رویکرد اخیر، «بازآفرینی شهری» است که دید جامعی به بافت‌های تاریخی و حفاظت آن دارد. هدف این پژوهش بازتعریف شاخص‌های مکانی ارتقاء دهندۀ پایداری اجتماعی با رویکرد بازآفرینی شهری در بافت تاریخی شهر سنندج می‌باشد. روش تحقیق به‌صورت توصیفی تحلیلی و نوع آن کاربردی می‌باشد. نمونه‌گیری به‌صورت تصادفی بوده و با فرمول کوکران، 400 نفر برای پرسشگری انتخاب شدند. داده‌های بدست آمده از طریق نرم‌افزارهای spss و amos تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان داد که شاخص‌های تنوع فعالیتی، تراکم و فشردگی، طراحی منظر محله به ترتیب با ارزش عددی «0.854، 0.748، 0.871» بیشترین تاثیر را بر ابعاد فعالیت‌پذیری، انسجام فضایی – کالبدی و عدالت‌مندی دارند. همچنین شاخص‌های مربوط به «هویت‌مندی» با میانگین عددی 0.730 و شاخص‌های مربوط به «عدالت‌مندی» با میانگین عددی 0.691 بیشترین تاثیر را بر پایداری اجتماعی بافت ناکارآمد مرکزی شهر سنندج دارند.

Defining the Spatial Indicators of Promoting Social Sustainability with an Urban Regeneration Strategy Approach(Case Study: Sanandaj Historical Context)

The extent of historical and wornout contexts in Iran and the lack of attention to social strata in identifying such contexts, clarifies the need to pay more attention to social areas and places. One of the recent approaches in the field of restoration of historical textures is the &urban regeneration& approach, which has a comprehensive view of historical textures and their protection. This study aimed to redefine the spatial indicators that promote social sustainability with an urban regeneration approach in the historical context of Sanandaj. The research method is descriptiveanalytical and its type is applied. The data collection method was a survey method with a questionnaire. Sampling was random and using Cochran’s formula, 400 people were selected for questioning. The data were then analyzed using SPSS and AMOS software including factor analysis, path analysis and structural equation tests. The results of factor analysis showed that the indicators of activity diversity, density and compactness, neighborhood landscape design, privacy and preservation of indigenous and local characteristics with numerical values of &0.854, 0.748, 0.871, 0.843 and 0.761& respectively have the most significant impact on the dimensions of activity, they have spatialphysical cohesion, justice, security and identity. Also, according to the results of AMOS, the indicators related to &identity& with numerical values of 0.687, 0.787, 0.751 and 0.698, respectively, and the indicators related to &justice& with numerical values of 0.801, 0.746, 0.543 and 0.677, respectively, have the most significant impact on social sustainability in the dysfunctional central fabric of Sanandaj.