جواز امتناع مدیون از ایفای دین تا زمان تهیه دلیل اثباتی بر آن

قاعده اولیه این است که مدیون در صورت حال بودن دین یا حصول موعد آن و با فرض امکان ایفای آن، حق تاخیر ایفای دین را ندارد. با وجود این، مشهور فقیهان به استناد لزوم پیشگیری از ضرر ناشی از احتمال محکومیت مجدد و اتیان سوگند، معتقدند که هر مدیونی می‌تواند از ایفای دین خود امتناع کند تا اینکه برای اثبات ایفای آن شاهد بگیرد. با وجود این، برخی فقیهان معتقدند که فقط در دیونی، مدیون حق امتناع دارد که ادعای او در ایفای دین پذیرفته نمی‌شود. برخی دیگر این حق را مختص دیونی دانسته‌اند که طلبکار برای اثبات اصل دین، دلیل اثباتی دارد. به نظر می‌رسد دیدگاه مشهور فقیهان در حقوق کنونی نسبت به دیونی که موضوع آنها انجام فعل مثبت یا تسلیم مال است، به شرط عدم ورود ضرر نامتعارف بر طلبکار قابل پذیرش است و همچنین مدیون در صورت امکان، می‌تواند ایفای دین را منوط بر اخذ رسید نماید. جهت تقویت این دیدگاه می‌توان به دلایلی مانند قاعده لاضرر، قاعده ضرورت و لزوم دفع نزاع، دلیل سیره، معذوریت مدیون و ملاک برخی از آیات قرآن کریم استناد کرد. بر این دیدگاه آثار و احکام مهمی مترتب می‌گردد؛ مدیون در دوران امتناع ضمانی ندارد. ضامن ماذون در صورت فقدان دلیل اثباتی بر ایفای دین و عدم تصدیق مضمون‌ عنه در پرداخت، حق رجوع به او را ندارد. بر وکیل در تسلیم مال لازم است که دلیل اثباتی تهیه کند. هزینه‌های نگهداری مال در دوران امتناع، اصولاً بر عهده مدیون است.

Permissibility of a debtor’s refusal to fulfill an obligation until sufficient evidence is provided

The basic rule is that the debtor has no right to delay the payment of the debt if the payment of the debt is immediate or on time and assuming it is possible to perform it. However, most jurists believe that any debtor can refuse to pay his debt until he can provide evidence to prove its payment, due to the need to prevent harm resulting from the possibility of reconviction and taking an oath. However, some jurists believe that only in obligations, the debtor has the right to refuse that his claim is not accepted in fulfilling the obligation. Other jurists have considered this right to be assigned to obligations for which the creditor has a positive reason to prove the principle of obligation. It seems that the view of most jurists in the current law regarding the obligations whose subject matter is to perform a positive act or surrender property is acceptable, provided that the creditor is not subject to unusual damage, and In addition, the debtor, if possible, can suspend the fulfillment of his obligation to give the receipt. we can cite reasons such as the rule of La Zarrar, the rule of Zarourat and necessity to avoid conflict, the reason of Sireh, the debtor’s excuse, and the criteria of some verses of the Holy Quran. Important effects and rulings are made on this view; The debtor is not responsible during the refusal period.The authorized guarantor does not have the right to refer to the debtor in the absence of a positive reason for performing the debt and the debtor does not approve the payment.The lawyer in the delivery of property is required to provide a positive reason. The costs of maintaining the property during the refusal period are primarily borne by the debtor.