اثربخشی آموزش مقابله با استرس بر شادکامی و کیفیت زندگی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مقابله با استرس بر شادکامی و کیفیت زندگی دانش‌آموزان پسر دبیرستانی است. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل بود. از بین کلیه دانش‌آموزان پسر مقطع متوسطه 2 شهرستان بوکان در سال تحصیلی 95-1394 با روش نمونه گیری تصادفی ساده دو گروه 20 نفری (یک گروه آزمایشی و یک گروه کنترل) انتخاب شدند. اعضای گروه آزمایش طی 9 جلسه 90 دقیقه‏ای آموزش مقابله با استرس را دریافت و هر دو گروه دوبار ارزیابی گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه شادکامی آرگایل و همکاران (1989) و پرسشنامه کیفیت زندگی وار و شربون (1992) است. برای تحلیل داده‏ها از شاخص‏های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (تحلیل کوواریانس) استفاده گردید. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس در سطح نشان داد که آموزش مقابله با استرس بر شادکامی و کیفیت زندگی آزمودنی‏های گروه آزمایش تاثیر معنادار داشت.