هم افزایی معلمان، گامی بلند در به‏سازی آموزش

امروزه نقش خطیر آموزش‏وپرورش در برنامه‏های توسعه کشورها و ضرورت همگام سازی آن با نیازهای روز دنیا بر کسی پوشیده نیست و در به‏سازی برنامه‏های آموزش، نقش کلیدی معلمان و توسعه‏ی حرفه‏ای آنان از جایگاه مهمی برخوردار است. علی‏رغم توجه نظام‏های آموزشی به لزوم برنامه‏ریزی در زمینه توسعه حرفه‏ای معلمان، حقایق بیانگر اثربخشی اندک راهکارهایی چون برگزاری دوره‏های آموزش ضمن خدمت و کارگاه‏های آموزشی است. بر این اساس می‏توان گفت تغییر جهت برنامه‏ریزان آموزشی از برنامه‏های کوتاه مدت و موقت به سمت شناسایی و کاربرد برنامه‏هایی با ویژگی توالی و تداوم و تناسب آن با نیازهای روز، امری ضروری است. بدین منظور تاکید بر محوریت و مسئولیت خود معلمان در امر توسعه حرفه‏ای ایشان از اواخر قرن بیستم، مطرح شده است. یکی از راهکارهای ارائه شده در این زمینه، ایجاد و تقویت گروه‏های هم‏افزایی معلمان است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، نگاهی توصیفی به تجربیات کشورهای موفق در امر آموزش‏وپرورش و توسعه حرفه‏ای معلمان داشته، با تشریح ماهیت و نحوه‏ی عملکرد گروه‏های هم‏افزایی معلمان، مزایا و چالش‏های این رویکرد را تحلیل نموده است. نتایج پژوهش، فرصت یادگیری عمیق‏تر محتوا، ارتقاء دانش‌آموزش، جرات ریسک کردن در ایده‏های جدید، افزایش رضایتمندی شغلی را به عنوان برخی از مزایای بکارگیری این رویکرد و ضعف فرهنگ مشارکت در میان معلمان، عدم وفاق مدیران ارشد بر گنجاندن این برنامه در ساعت موظف معلمان، فقدان برنامه‏های حمایتی علمی و اجرایی از گروه‏های هم‏افزایی معلمان را به عنوان اهم چالش‏های آن نشان می‏دهد.