اثربخشی آموزش مهارت حل مسئله بر تاب‏آوری کودکان با اختلال رفتاری

اختلالات رفتاری، برای کودکان پیامدهای منفی در ارتباط با سلامتی، تحصیل و در اجتماع به همراه دارد. عدم دریافت آموزش و مداخله مناسب می‏تواند به پیامدهای ناگوار برای کودک دارای اختلال رفتاری و جامعه منجر گردد. همچنین تقویت مهارت حل مسئلۀ بین فردی در کودکان می‏تواند به آن‌ها در مواجهه با مشکلات زندگی یاری دهد و از پیشرفت و شدت اختلالات رفتاری پیشگیری کند. از سوی دیگر تاب‏آوری، توان مبارزه و مقاومت در مقابل تعارضات و بحران‌ها را برای این کودکان فراهم کرده و زمینه‏ساز سلامت روان و کیفیت زندگی بالاتر در این کودکان گردد. در پژوهش حاضر با توجه به اهمیت مهارت حل مسئله برای کودکان کار با اختلال رفتاری به ارزیابی اثربخشی آموزش حل مسئله بر تاب‏آوری در این کودکان پرداخته شد. به‌منظور ارزیابی اثربخشی برنامه حل مسئله، 20 کودک کار که بر اساس پرسشنامه راتر و مصاحبه بالینی دارای اختلال رفتاری تشخیص داده شده بودند، به‌صورت در دسترس انتخاب و به‏طور تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه گمارده شدند. شرکت‏کنندگان در شهر تهران با جنسیت دختر و پسر در محدوده سنی 7 تا 13 سال که گروه آزمایشی طی 12 جلسه (در برنامۀ آموزش حل مسئلۀ بین فردی من می‏توانم مشکلم را حل کنم) شرکت کردند و گروه گواه هیچ‏گونه آموزشی دریافت نکردند و در لیست انتظار قرار گرفتند. به‌منظور ارزیابی تاب‏آوری شرکت‏کنندگان از پرسشنامه تاب‏آوری سیرز (مریل، 2011) استفاده شد. داده‏های به‏دست‏آمده با استفاده از روش تحلیل کواریانس نشان داد که بین میانگین نمرات گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود داشت و آموزش مهارت حل مسئله موجب افزایش تاب‏آوری کودکان کار و خیابان با اختلالات رفتاری شد. پیشنهاد می‏شود جهت پرورش تاب‏آوری در کودکان کار از آموزش مهارت حل مسئله استفاده گردد.