مقایسه سبک‏های دلبستگی در کودکان مبتلا به اختلال سلوک، اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و کودکان عادی

هدف از این تحقیق مقایسه سبک‏های دلبستگی در کودکان مبتلا به اختلال سلوک، اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و کودکان عادی بوده است. تحقیق حاضر از نظر هدف پژوهش، کاربردی و از نظر چگونگی جمع آوری داده‏ها توصیفی- همبستگی به شمار می‏آید که به شکل میدانی انجام گرفته است. جامعه اماری کلیه‏ی کودکان بازه سنی 9-12 ساله که در بخش کودکان عادی از دانش‌آموزان دختر و پسر دبستان‌های شهرستان بوکان به روش نمونه گیری خوشه‏ای تعداد 120 نفر بعنوان نمونه و در بین کودکان دارای اختلال سلوک، اختلال نقص توجه/ بیش فعالی حاد که در مرکز کودکان استثنایی شهرستان بوکان تحت مراقبت بودند که جمعاً 50 نفر به روش تصادفی منظم طبقاتی بعنوان نمونه انتخاب شدند ابزار تحقیق پرسشنامه سبک دلبستگی کولینز و رید، پرسشنامه اختلال سلوک rsdcd و پرسشنامه اختلال نقص توجه و بیش فعالی swan و روش‏های آماری تحلیل واریانس، آزمون t مستقل و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‏ها نشان می‏دهد که سبک دلبستگی ایمن و دوسوگرا در کودکان عادی و فراد دارای اختلال توجه-بیش فعالی و اختلال سلوک اختلاف معناداری وجود دارد. در نهایت می‏توان نتیجه گرفت که کودکان عادی از سبک دلبستگی اجتنابی بهره می‏برند و کودکان دارای اختلال نقص توجه-بیش فعالی و اختلال سلوک از سبک دلبستگی ایمن و دوسوگرا بیشتر بهره می‏برند.