روش‏های توانمندسازی معلمان در ایران

در رویارویی با چالش‏های آینده، آموزش‏وپرورش سرمایه‏ای اجتناب ناپذیر بوده است. تحقق هر آرمانی در آموزش‏وپرورش، در گروی نیروی انسانی آن یعنی معلمان است که عامل اجرایی آرمان‌ها در محیط عملی بوده‏اند و هیچ اصلاحی بدون همکاری و مشارکت فعال آنان انجام نخواهد شد. لذا توجه و بازنگری در برنامه‏های تربیت معلم، چه قبل و چه حین خدمت ضروری بوده است. در بسیاری از کشورها در سال‏های اخیر توجه خاصی به این امر نشان داده شده است. پیشرفت‏هاى سریع علوم تجربی، ریاضی، فنى و علوم انسانی، به‏ویژه علوم تربیتی، روان‌شناسی و تکنولوژى آموزشى در جهان امروز، شرایطی ایجاب کرده که معلمانِ تمام دوره‏هاى مختلف تحصیلى به‏طور مستمر به دانش‏افزائی، خودسازى و کسب مهارت‏هاى لازم در انتقال عناصر فرهنگى به نسل آینده بپردازند و کودکان، نوجوانان و جوانان را با حاصل تحقیقات و تجربیات و نوآورى‏هاى بشرى با استفاده از شیوه‏ها، فنون و ابزار مناسب آشنا سازند. این امر معمولاً در دو شکل آموزش پیش از خدمت (تحصیل در مراکز تربیت‏معلم) و ضمن خدمت انجام پذیرفته و در آموزش ضمن خدمت نیز از روش‏هاى حضوری، نیمه‏حضوری، مکاتبه‏ای، خود‏آموزی، آموزش رادیوئى و تلویزیونى و غیره استفاده شده است. هدف از پژوهش حاضر آشنایی با روش‏های توانمندسازی معلمان در ایران بوده است. روش پژوهش حاضر شامل بررسی آموزش معلمان در ایران و مقایسه با انگلیس و سنگاپور بوده است. جامعه آماری معلمان ایران بوده اند که به‌صورت تصادفی 120 نفر انتخاب شدند. یافته‌ها نشان داد عامل اصلی پیشرفت در آموزش‏وپرورش معلمان بوده‏اند. بدون پرورش حرفه‏ای معلمان این امر میسر نیست. نتایج نشان داد با مشارکت گروهی و مشورت می‏توان آینده تحصیلی مثبتی برای دانش‌آموز و معلم قابل تصور بود. در این راستا کشور ژاپن نمونه موفقی در این مورد بوده است.