نقش تعدیل گری بهزیستی معنوی بین کمال گرایی اخلاقی و سازگاری روان‌شناختی در دختران تیزهوشS

در طول دهه‏ها، سلامتی بر اساس ابعاد خاص جسمی، روانی و اجتماعی تحلیل شده است. بعد بهزیستی معنوی در مفهوم سلامت، ازسوی برخی صاحب‌نظران، مورد توجه سردمداران امر سلامت جامعه دردولت های گوناگون قرار گرفته است. از طرفی بالا بودن کمال گرایی در بین دانش‌آموزان دختر تیزهوش و اثرات تقریباً منفی آن بر عملکرد تحصیلی، موجب طراحی و کاربست روش‏های پیشگیری و درمان مشکلات یادگیری در دانش‌آموزان تیز هوش شد. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش تعدیل گری بهزیستی معنوی بین کمال گرایی اخلاقی و سازگاری روان‌شناختی بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه دختران تیز هوش دوره دوم منطقه 6 شهر تهران در سال تحصیلی 98-1399 بودند به این منظور برای انتخاب گروه نمونه 250 دانش‌آموز به‌صورت در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسش نامه کمال گرایی اخلاقی استوبر و یانگ (2015)، پرسشنامه بهزیستی معنوی دالمن (2004) و سازگاری بل (1961) بود. در این پژوهش در جهت آزمون فرضیه‏ها و تایید یا رد آن‌ها از روش تحلیل مسیر و روش متمرکزسازی استفاده شد. کمال‏گرایی اخلاقی، نوع خاصی از کمال‏گرایی است و دارای دو بُعد استانداردهای اخلاقی شخصی ونگرانی درباره خطاهای اخلاقی بوده است نتایج تحلیل داده‏ها نشان دادند که نگرانی درباره خطاهای اخلاقی و سازگاری روانشناختی در همه سطوح بهزیستی معنوی یکسان نیست و این رابطه توسط بهزیستی معنوی تعدیل می‏شود. با توجه به نتایج بدست آمده تقویت معنویت، در رشد کمال گرایی اخلاقی دانش‌آموزان معنادار بوده است.