راه‏های افزایش خودمراقبتی در فضای مجازی

هدف از این پژوهش شناسایی راه‏های افزایش خودمراقبتی دانش‌آموزان در فضای مجازی بوده است. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی، نوع داده‏ها کمی و از نظر روش انجام، پیمایشی یا زمینه یابی بوده است و داده‏ها به روش میدانی و با نظر سنجی از مشاوران و مربیان پرورشی مدارس متوسطه اول با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوری شده است. جامعه آماری پژوهش، مشاوران و معاونین و مربیان پرورشی زن و مرد مدارس متوسطه اول شهر همدان بوده است که تعداد آنان 220 نفر بوده و تعداد 150 نفر با توجه به جدول برآورد حجم نمونه کرجسی و مورگان و با رعایت نسبت 5 برابری حجم نمونه آماری با توجه به تعداد گویه های پرسشنامه، به روش نمونه گیری تصادفی ساده از بین لیست مدارس انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفته‏اند. ابزار گرآوری داده‏ها، پرسشنامه محقق ساخته 30 سوالی بوده است که نقش 5 مولفه برنامه درسی رسمی، آموزش خانواده، فعالیت فوق برنامه، مجلات رشد و برنامه‏های تلویزیونی در آموزش خودمراقبتی به دانش‌آموزان به روش پنج رتبه‏ای طیف لیکرت مورد سنجش قرار داده است. روایی پرسشنامه با استفاده از نظر 14 نفر از خبرگان و محاسبه ضریب روایی محتوایی cvr بررسی و ضریب کلی 74/. بدست آمده است. یافته‏های پژوهش نشان داد، روش‏های آموزش خانواده، آموزش از طریق برنامه‏های رسمی، ساخت برنامه‏های تلویزیونی مرتبط با فضای مجازی، آموزش از طریق ساعات فوق برنامه و آموزش خودمراقبتی از طریق مجلات رشد دانش‌آموز، به ترتیب بیشترین تاثیر می‏تواند درآموزش خودمراقبتی دانش‌آموزان در فضای مجازی مورد استفاده قرار گیرند. با استفاده از برنامه‏های رسمی مدارس، می‏توان هوشیاری دانش‌آموزان در مورد خطرات فضای مجازی، روش‏های مراقبت از سلامت جسمانی در زمان استفاده از ابزارهای فضای مجازی، اهمیت و ضرورت حفظ اطلاعات فردی و خانوادگی در فضای مجازی، آشنایی با آداب دوستی در فضای مجازی و روشهای افزایش امنیت در فضای مجازی را آموزش داد. برنامه‏های آموزش خانواده می‏تواند، والدین را با فضای مجازی و مخاطرات آن فضا و روش‏های نظارت بر حضور فرزندان در فضای مجازی، آشنا کند و روشهای مناسب برخورد با دانش‌آموزان دارای اعتیاد به اینترنت و فضای مجازی را آموزش داد.