بررسی نسبت روابط والد–فرزند و معلّم–شاگرد با آفرینندگی دانش‏آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی روابط والد–فرزند و معلّم–شاگرد بر آفرینندگی (خلّاقیت) دانش‏آموزان پسر و دختر پایۀ نهم بوده است. بدین منظور 300 نفر از دانش‏آموزان دبیرستان‌های شهر تهران به شیوۀ نمونه‏گیری تصادفی خوشه‏ای انتخاب‏شده، به‏وسیلۀ پرسش‏نامۀ والد–فرزند فاین، مُرلَند و اِشوِبِل ‏(1983)، پرسش‏نامۀ معلّم–شاگرد موری و زِوُخ ‏(2011) و آزمون خلّاقیت تُرَنس آزموده شدند. داده‏های جمع‏آوری‏شده با استفاده از آمار توصیفی و رگرسیون خطّی تجزیه‌وتحلیل شدند. یافته‏ها نشان داد بین رابطۀ‏ والد–فرزند با آفرینندگی و نیز بین رابطۀ معلّم–شاگرد با آفرینندگی همبستگی مثبت معنی‏دار وجود دارد. همچنین رگرسیون نشان داد هر دو متغیر والد–فرزند و معلّم–شاگرد قادر به پیش‏بینی آفرینندگی هستند. به‏علاوه در رابطۀ والد–فرزند و معلّم–شاگرد با آفرینندگی، بین پسران و دختران تفاوت معنی‏داری مشاهده نگردید. این نتایج راهی نو برای رشد آفرینندگی به پژوهش‏گران و آموزگاران پیشنهاد می‏دهند.