رابطه تفکر انتقادی با خودکارآمدی و خودپنداره تحصیلی دانش‏آموزان

این پژوهش با هدف شناسایی رابطه تفکر انتقادی با خودکارآمدی و خودپنداره تحصیلی دانش‏آموزان متوسطه انجام شده‏است. روش تحقیق در پژوهش حاضر از نظر هدف بنیادی بوده و جامعه آماری آن متشکل از کلیه دانش‏آموزان متوسطه شهر شیراز در سال تحصیلی 99-1398 بودند. نمونه آماری بر اساس جدول مورگان 257 نفر مشخص شد که با استفاده از روش نمونه‏گیری تصادفی خوشه‏ای چند مرحله‏ای با خوشه‏بندی مدارس بر اساس مناطق جغرافیایی و سپس انتخاب یک خوشه بصورت تصادفی انجام شد. داده‏های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه‏های خودپنداره تحصیلی چن و تامسون (2004)، خودکارآمدی تحصیلی جینکز و مورگان (1999) و تفکر انتقادی کالیفرنیا (فرم – ب) گردآوری و با استفاده از آزمون همبستگی و رگرسیون خطی همزمان تحلیل شدند. نتایج آزمون همبستگی نشان‏داد بین تفکر انتقادی و مولفه‏های آن با خودکارآمدی و خودپنداره تحصیلی دانش‏آموزان متوسطه رابطه وجود دارد. همچنین تحلیل رگرسیون نیز نشان‏داد 30 درصد از تغییرات متغیر خودکارآمدی تحصیلی، می‏تواند توسط کنجکاوی ذهنی، کنترل خود و تحلیلی بودن و 50 درصد از تغییرات خودپنداره تحصیلی، می‏تواند توسط کنجکاوی ذهنی، تحلیلی بودن و کنترل خود پیش‏بینی شود. با توجه به نتایج این پژوهش می‏توان از آموزش تفکر انتقادی در مدارس به‌منظور بهبود سطح خودکارآمدی و خودپنداره تحصیلی دانش‏آموزان استفاده‏کرد.