راهکارهای پیشنهادی معلمان در رابطه با افزایش شادکامی دانش‏آموزان در دوران شیوع اپیدمی کرونا و پساکرونا

مفهوم شادکامی، از مفاهیم بنیادی مطرح شده در روان‌شناسی مثبت ‏نگر است و یکی از عوامل فطری در وجود انسان است که به عنوان یک نیاز بشری، همه‏ی افراد به آن نیاز دارند و این مقوله توجه بسیاری از روان‌شناسان را به خود جلب کرده‏است. شادکامی بر حیطه‏های مختلف زندگی تاثیرگذار است بنابر این تحقیق و پژوهش پیرامون ایجاد و افزایش شادکامی دانش‏آموزان در جهت ارتقاء سلامت روانی نسل جدید ضرورت یافت. با توجه به رابطه‏ی تنگاتنگ و نزدیک معلم-دانش‏آموز و شناخت معلمان نسبت به نیاز‏ها، روحیات و ویژگی‏های شخصیتی فراگیران، شاغلین این حرفه می‏توانند بهترین گزینه برای جمع‏آوری پیشنهادات جهت افزایش شادکامی دانش‏آموزان باشند. هدف از پژوهش حاضر جمع‏آوری و بررسی دیدگاه‏های معلمان استان کرمان به‌منظور افزایش شادکامی دانش‌آموزان در دوران اپیدمی کرونا بود. در این تحقیق، داده‏ها از روش پدیدارشناختی به دست آمده‏اند و جامعه‏ی این پژوهش شامل معلمان ابتدایی استان کرمان بود که به روش نمونه‏گیری در دسترس تعدادی از معلمان انتخاب شدند. برای جمع‏آوری اطلاعات از پرسشنامه‏ی محقق‏ساخته‏ی ساختاریافته‏ی بازپاسخ استفاده گردید و برای تحلیل داده‏ها از روش هفت‏مرحله‏ای کلایزی استفاده شد. پیشنهادات ارائه شده پس از کدگذاری و تحلیل 15 مولفه را در برگرفت که شامل تدریس و روش تدریس، برنامه‏ریزی، تقویت اعتماد به نفس، افزایش تفکر خلاق، توجه به علائق و نیازها، افزایش امید و انگیزه، استفاده از برنامه‏های تلویزیونی، رفتار با عطوفت، عدم ایجاد استرس، بازی‏های گروهی، آموزش آمیخته با طنز، فعالیت‏های ورزشی، استفاده از موسیقی، پرهیز از تنبیه و نشاط معلم بود که لزوم توجه به آن‌ها را به همه‏ی افرادی که به نوعی با تربیت کودکان سر و کار دارند یادآور می‏شود.