مقایسه سازگاری اجتماعی دختران و پسران در ارتباط با درس تربیت بدنی

هدف پژوهش حاضر بررسی سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان و تفاوت سازگاری دختران و پسران مرتبط با درس تربیت بدنی در دوره اول دبیرستان بوده است. این پژوهش به روش پرسشنامه‏ای انجام شد که در آن 378 نفر (پسر و دختر) شاغل در مدارس دوره اول دبیرستان در سال تحصیلی 1397-1396 به انجام رسید. برای تحلیل داده‏ها از روش‏های آماری توصیفی و استنباطی استفاده شد. بررسی داده‏های حاصل از پژوهش با آزمون t تک نمونه‏ای برای سازگاری اجتماعی از t مستقل برای مقایسه دختران و پسران و از همبستگی برای ارتباط سازگاری اجتماعی با درس تربیت بدنی در سطح معناداری 05/0 مورد تحلیل قرار گرفت و نتایج حاصل معنی دار گزارش شد. با توجه به تغییر نظام آموزشی به 6-3-3 و عدم بررسی این موضوع در سال‏های اخیر نیاز به بررسی وضعیت سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان این دوره با توجه به افزایش میانگین‏های سنی احساس می‏شود. لذا عملکرد برنامه درسی در دوره اول دبیرستان در نتیجه این پژوهش مشخص شد. با این که سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان در تحلیل انفرادی پرسشنامه‏ها به سمت پرخاشگری دارای چولگی بود و دانش‌آموزان دارای سطحی از پرخاشگری بودند ولی در سطح کلی سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان دارای سطح مناسبی بود. در مقایسه سازگاری اجتماعی دختران و پسران نیز تفاوت معناداری مشاهده شد که بیان کننده تفاوت سازگاری اجتماعی دختران و پسران بود که با بررسی میانگین‏های جامعه و نمونه مشخص شد که دختران نسبت به پسران دارای سازگاری بهتری بودند. تحلیل همبستگی نمرات پایانی درس تربیت بدنی دانش‌آموزان با سازگاری اجتماعی نشان داد که بین نمرات دانش‌آموزان و سازگاری اجتماعی آن‌ها همبستگی بالایی وجود دارد که نشان می‏دهد برنامه درسی تربیت بدنی بر سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان تاثیر داشته است.