رابطه خودکارامدی هیجانی و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان با سازش یافتگی تحصیلی دانش‌آموزان دختر

تحقیق حاضر با هدف رابطه خودکارامدی هیجانی و راهبردهای شناختی تنظیم هیجان با سازش یافتگی تحصیلی دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرسردشت صورت پذیرفته است. پژوهش حاضر پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. اطلاعات از طریق پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی (2001)، پرسشنامه خودکارآمدی هیجانی بورلی و همکاران (2008) و پرسشنامه سازگاری اجتماعی دانش‌آموزان سینها و سینگ (1993) جمع آوری گردیده است. جامعه آماری این پژوهش را دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم شهرسردشت در سال تحصیلی 98-1397 تشکیل داد (1833n=). با توجه به فرمول کوکران تعداد نمونه برابر با 317 نفر بدست آمد. برای تجزیه‌وتحلیل داده‏ها از آزمون چولگی و کشیدگی برای برای بررسی نرمال بودن توزیع داده‏ها و همبستگی پیرسون برای آزمون فرضیات استفاده شد. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی هیجانی و سازش یافتگی تحصیلی دانش‌آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت و ضریب همبستگی آن برابر 462/0 است. همچنین نتایج نشان داد بین تنظیم هیجانی مثبت و منفی با سازش یافتگی در سطح معناداری رابطه وجود داشت و ضریب همبستگی آن‌ها بترتب برابر 13/0 و 154/0- است. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد تنظیم هیجانی منفی و تنظیم هیجانی مثبت نتوانسته‏اند سازش یافتگی دانش‌آموزان را تبیین کنند اما خودکارآمدی هیجانی با ضریب بتای 457/0 توانسته میزان سازش یافتگی دانش‌آموزان را پیش بینی و تبیین کند.