پیش‏بینی آمادگی یادگیری الکترونیکی بر اساس خودکارآمدی، تعامل معلم- دانش‏آموز و خودنظم‏دهی

هدف پژوهش حاضر تعیین سهم هر یک از متغیرهای خودکارآمدی، تعامل معلم- دانش‏آموز و خودنظم‏دهی در پیش‏بینی آمادگی یادگیری الکترونیکی دانش‏آموزان بود. بدین منظور 361 دانش‏آموز دوره دوم متوسطه شهر بهبهان به روش نمونه در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه‏های آمادگی یادگیری الکترونیکی واکتینز (2004)، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و مادوکس (1982)، پرسشنامه وبلز و همکاران (1993) و پرسشنامه خودنظم‏دهی بوفارد همکاران (1995) را به‌صورت آنلاین تکمیل کردند. طرح پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بوده و داده‏های پژوهش با استفاده از رگرسیون چندمتغیری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین خودکارآمدی، تعامل معلم- دانش‏آموز و خودنظم دهی با آمادگی یادگیری الکترونیکی رابطه مثبت معناداری وجود دارد. همچنین، یافته‏ها نشان داد که متغیرهای خودنظم‏دهی، تعامل معلم- دانش‏آموز و خودکارآمدی قدرت پیش‏بینی کنندگی آمادگی یادگیری الکترونیکی را دارند. همچنین، از بین مولفه‏های خودکارآمدی به ترتیب؛ مولفه‏های گسترش برای کامل کردن تکلیف، مقاومت در رویارویی با موانع و میل به آغازگری؛ از بین مولفه‏های تعامل معلم- دانش‏آموز، عدم اطمینان، رفتار سختگیرانه، قدرت رهبری، میزان کمک و یاری رسانی، عدم رضایت و سرزنش کردن؛ از بین مولفه‏های خودنظم‏دهی به ترتیب؛ راهبردهای فراشناختی، راهبردهای انگیزشی و راهبردهای شناختی بر روی آمادگی یادگیری الکترونیکی اثر دارند. با توجه به نتایج این پژوهش پیشنهاد می‏شود که مسئولین بهداشت، سلامت جامعه، مشاوران و روان‌شناسان بالینی مدارس در طول بیماری همه‌گیری کووید 19 به متغیرهای خودکارآمدی، تعامل معلم- دانش‏آموز و خودنظم‏دهی به‏منظور آمادگی یادگیری الکترونیکی در دانش‏آموزان توجه نمایند.