پیش بینی تعلق به مدرسه بر اساس تعلل ورزی تحصیلی و تمایزیافتگی خود در دانش‌آموزان دختر

داشتن احساس تعلق به مدرسه در دانش‌آموزان می‏تواند شرایطی برای بهبود عملکرد تحصیلی دانش‌آموزان مهیا نماید؛ لذا بررسی عواملی که می‏تواند در ایجاد احساس تعلق به مدرسه نقش داشته باشد اهمیت دارد؛ براین اساس هدف از انجام پژوهش حاضر، پیش بینی تعلق به مدرسه بر اساس تعلل ورزی تحصیلی و تمایزیافتگی خود در دانش‌آموزان دختر دوره دوم متوسطه بود. پژوهش حاضر از نظر روش از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش‌آموزان دختر ناحیه یک ارومیه در نیمسال دوم تحصیلی 99-1398 شامل می‏گردد. تعداد 220 دانش‌آموز دختر با روش نمونه گیری دردسترس به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و پرسشنامه‏های تعلق به مدرسه بری و همکاران (2004)، تعلل ورزی تحصیلی تاکمن (2001) و پرسشنامه تمایزیافتگی اسکورن و همکاران (1989) را تکمیل نمودند. داده‏ها با ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه‌وتحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد بین تعلل ورزی تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه رابطه منفی و معنی دار و بین تمایزیافتگی خود و احساس تعلق به مدرسه رابطه منفی و معنی دار وجود داشت. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد متغیرهای تعلل ورزی تحصیلی و تمایزیافتگی خود توانستند 36 درصد از واریانس احساس تعلق به مدرسه را در دانش‌آموزان پیش بینی کنند. با توجه به نتایج به دست آمده می‏توان گفت احساس تعلق به مدرسه می‏تواند از طریق اهمال کاری تحصیلی کاهش و با افزایش تمایزیافتگی خود در دانش‌آموزان دختر زیاد شود؛ لذا توجه به این عوامل در جهت ارتقا میزان تعلق به مدرسه در دانش‌آموزان باید مد نظر باشد.