تاثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی بر میزان سازگاری دانش‌آموزان دختر تیزهوش

ارتباط در اشکال مختلف کلامی و غیر کلامی محور اصلی زندگی ما را تشکیل می‏دهد و از اهمیت بسیاری برخوردار است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش مهارت‌های ارتباطی بر میزان سازگاری دانش‌آموزان دختر تیزهوش بوده است. پژوهش حاضر از نوع تجربی است و در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دانش‌آموزان دبیرستان دخترانه استعدادهای درخشان شهرستان یزد بودند که به پرسشنامه سازگاری سینها و سینگ پاسخ دادند و از میان آن‌ها 30 نفر از دانش‌آموزانی که نمره کمتری از پرسشنامه به دست آورده بودند به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 2 ساعته و 2 روز در هفته تحت آموزش مهارت‌های ارتباطی قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سازگاری سینها و سینگ بود. نتایج این پژوهش با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس وآزمون تحلیل واریانس دو عاملی نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباطی برمیزان سازگاری دانش‌آموزان دختر تیزهوش با 99% اطمینان موثر بود. همچنین آموزش مهارت‌های ارتباطی بر میزان سازگاری عاطفی و اجتماعی دانش‌آموزان موثر، ولی در سازگاری آموزشی دانش‌آموزان دختر تیزهوش تاثیر معناداری نداشت. مهارت‌های ارتباطی ازجمله گفتگو، ابراز محبت و غیره آموختنی هستند. بعد از آموزش، فرصت کافی برای تمرین و تکرار نیاز است تابه یک عادت رفتاری تبدیل شود. اگر آموزش ندهیم افراد به شیوه‏های خودشان یاد می‏گیرند و عمل می‏کنند که خوشایند نیست.