پیش‏بینی شادکامی دانش‌آموزان دختر بر اساس سبک‏های دلبستگی و سیستم‏های مغزی-رفتاری

شادکامی به عنوان یکی از مهم‏ترین نیازهای روانی بشر به دلیل تاثیرات عمده‏ای که بر شکل‏گیری شخصیت آدمی دارد، همواره ذهن انسان را به خود مشغول کرده است. بنابراین این پژوهش با هدف پیش بینی شادکامی دانش‌آموزان دختر ابتدایی بر اساس سبک‏های دلبستگی و سیستم‏های مغزی-رفتاری انجام گرفت. این پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات همبستگی بود. جامعۀ آماری شامل تمامی کودکان پایه‏ی چهارم ابتدایی شهر اصفهان در سال 1399 بود که از بین آنان 250 نفر با روش نمونه‏گیری تصادفی چندمرحله‏ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه احساس شادکامی (آرگایل و کراسلند، 1989)، پرسشنامه سبک دلبستگی (کولینز و رید، 1990) و پرسشنامه سیستم‏های روی‏آوری و بازداری رفتاری (کارور و وایت، 1994) بود. تحلیل داده‏ها با استفاده از روش‏های آمار توصیفی، ضریب همبستگی و رگرسیون چندمتغیره با sps/26 انجام شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین سبک دلبسته ایمن و سیستم فعال‏سازی رفتاری با احساس شادکامی دانش‌آموزان رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. رابطه بین دلبستگی های اجتنابیدوسوگراو سیستم بازداری رفتاری با احساس شادکامی دانش‌آموزان رابطه منفی و معناداری وجود دارد. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که سهم هر یک از سبک‏های دلبسته ایمن دلبسته اجتنابی و دلبسته دوسوگراو سیستم فعال‏سازی رفتاری و سیستم بازداری‏رفتاری بر احساس شادکامی معنادار بوده است. با توجه به نتایج مطالعه می‏توان گفت سبک‏های دلبستگی و سیستم‏های مغزی-رفتاری بر احساس شادکامی کودکان موثر است.